Page 166 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๑-๒๕๖๑-กฎหมายฯ

´ØžÒË

คําพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๖๑๓๖/๒๕๕๗

ป.วิ.อ. มาตรา ๑๘๕, ๒๑๕, ๒๒๕

ป.อ. มาตรา ๘๓, ๒๘๘, ๒๙๕

จากพฤติการณของจําเลยที่ ๒ ที่พบเห็นผูเสียหายที่ ๑ ขับรถจักรยานยนต
พาเด็กหญิง ม. ซึ่งเคยเปนคนรักของจําเลยที่ ๒ มาซื้อของ จําเลยที่ ๒ จึงขับรถจักรยานยนต

ติดตามไปปาดหนารถของผูเสียหายที่ ๑ และใชอาวุธมีดชี้หนาบังคับใหหยุดรถ หลังจากนั้น
จําเลยที่ ๑ ขับรถจักรยานยนตติดตามมาโดยมีคนรายนั่งซอนทายมาจอดในบริเวณที่เกิดเหตุ
แลวคนรายใชอาวุธมีดฟนผูเสียหายที่ ๑ ทันที และหลบหนีไปดวยกันยอมบงชี้ชัดวา จําเลยที่ ๒

มีเจตนารวมสมคบกับพวกมาทํารายผูเสียหายที่ ๑ ฟงไดวา จําเลยที่ ๒ มีเจตนารวมกับพวก
ในการใชอาวุธมีดฟนผูเสียหายที่ ๑ จริง แตการที่พวกของจําเลยที่ ๒ ใชอาวุธมีดฟนผูเสียหาย

ที่ ๑ ที่ศีรษะซึ่งเปนอวัยวะสําคัญ แตก็ฟนเพียงครั้งเดียว ในขณะที่ผูเสียหายที่ ๑ ไมทันระวังตัว
ไมไดตอสูหรือมีผูใดขัดขวาง หลังจากนั้นก็ไมปรากฏวาพวกจําเลยที่ ๒ ฟนผูเสียหายที่ ๑ ซํ้าอีก

ทั้งบาดแผลที่ผูเสียหายที่ ๑ ไดรับ มีความยาว ๕ เซนติเมตร ไมลึกถึงกะโหลกศีรษะ
สามารถรักษาไดภายใน ๗ ถึง ๑๔ วัน แสดงวาไมไดฟนโดยแรง ทั้งๆ ที่เปนอาวุธมีดขนาดใหญ

ที่สามารถใชฟนทําอันตรายตอชีวิตไดโดยฟนเพียงครั้งเดียว พฤติการณแหงคดีคงฟงไดเพียงวา
จําเลยที่ ๒ กับพวกมีเจตนาทํารายผูเสียหายที่ ๑ เทานั้น ไมมีเจตนาฆาผูเสียหายที่ ๑
จําเลยที่ ๒ จึงไมผิดฐานพยายามฆา และเปนเหตุในสวนลักษณะคดี จําเลยที่ ๑ ซึ่งถูกฟอง

กลาวหาวารวมกระทําความผิดยอมไดรับประโยชนดวย แมคดีสวนของจําเลยที่ ๑ จะยุติแลว
ศาลฎีกาก็มีอํานาจพิพากษาตลอดไปถึงจําเลยที่ ๑ ได ตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๑๘๕ ประกอบ

มาตรา ๒๑๕ และ ๒๒๕

คดีนี้ เดิมศาลชั้นตนมีคําสั่งใหพิจารณาและพิพากษารวมกับคดีอาญาหมายเลข

แดงที่ ๗๑/๒๕๕๖ ของศาลชั้นตน โดยจําเลยในคดีอาญาดังกลาวคือจําเลยที่ ๑ ในคดีนี้
และคดีหมายเลขแดงที่ ๗๑/๒๕๕๖ ของศาลชั้นตนยุติแลวตามคําพิพากษาศาลอุทธรณภาค ๖
คงขึ้นมาสูการพิจารณาของศาลฎีกาเฉพาะคดีนี้

โจทกฟองทั้งสองสํานวนขอใหลงโทษจําเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๓,
๘๐, ๘๓, ๙๑, ๒๘๘, ๓๗๑ ริบอาวุธมีดดาบของกลาง และนับโทษหรือระยะเวลาควบคุม

เพื่อฝกอบรมของจําเลยที่ ๑ ทั้งสองคดีตอเนื่องกัน

มกราคม - เมษายน ๒๕๖๑ ๑๕๕