Page 226 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๑-๒๕๖๑-กฎหมายฯ
P. 226

´ØÅ¾ÒË





                         กอนที่จะตรวจสอบทฤษฎีตางๆ เกี่ยวกับความรับผิด กรณีจะเปนประโยชนที่จะหยุด

                 พิจารณาวามาตรฐานความระมัดระวังที่จะใชกับรถที่ปราศจากคนขับจะแตกตางจาก
                 มาตรฐานที่ใชกับรถที่ขับขี่โดยมนุษยหรือไม มีเหตุผลมากมายที่จะทําใหคิดไดวาคําตอบ
                 นาจะเปนคําวา “ใช” และขอเท็จจริงดังกลาวนี้อาจจะขึ้นอยูกับผลการวิเคราะหที่จะกลาวถึง

                 ตอไป

                         ขอความขางตนที่บอกวาคนขับที่เปนมนุษยกอใหเกิด (caused) หรือมีสวนทําใหเกิด

                 (contributed) อุบัติเหตุขึ้น คําวา “มีสวน” ทําใหเกิดมาจากคําวา contribute ซึ่งมี
                 ความหมายถึงการที่มีผูเกี่ยวของหลายคน และแตละคนมีความเกี่ยวพันกับเหตุการณที่เกิดขึ้น

                 โดยการกระทําของผูเกี่ยวของแตละรายนั้นทําใหเกิดเหตุการณนั้นขึ้น แมวาจะไมไดตกลง
                 ที่จะทําใหเกิดเหตุการณนั้นรวมกันก็ตาม


                         ในแงของกฎหมายละเมิดแลวมีหลักกฎหมายประการหนึ่งที่เรียกวา Contributory
                 negligence ซึ่งอาจสื่อความหมายไดวาเปนความประมาทเลินเลอที่มีสวนกอใหเกิดอันตราย
                 หรือความเสียหายขึ้น เพียงแตความประมาทเลินเลอดังกลาวนั้นเปนการกระทําของผูเสียหาย

                 เองที่มีสวนทําใหเกิดผลที่เปนอันตรายหรือความเสียหายนั้นขึ้น หลักการดังกลาวนี้ถือวา
                 เปนขอตอสูหรือ defence ประเภทหนึ่งที่จําเลยหรือผูกระทําละเมิดสามารถยกขึ้นอาง

                 เพื่อทําใหตนเองหลุดพนจากความรับผิดได หากขอเท็จจริงจากการนําสืบสามารถพิสูจน
                 ใหเห็นไดวาผูเสียหายมีสวนประมาทที่ทําใหเกิดอันตรายหรือความเสียหายนั้นขึ้น จําเลยหรือ
                 ผูกระทําละเมิดก็จะหลุดพนจากความรับผิดที่จะตองชดใชคาสินไหมทดแทนไป


                         ตามประมวลกฎหมายแพงและพาณิชยเราอาจจะคุนเคยกับหลักการในมาตรา ๔๔๒
                 ที่ระบุวาถาความเสียหายเกิดขึ้นเพราะความผิดอยางหนึ่งอยางใดของผูตองเสียหายแลว

                 ใหนํามาตรา ๒๒๓ มาใชบังคับโดยอนุโลม ซึ่งตามมาตรา ๒๒๓ การกําหนดคาสินไหมทดแทน
                 จะพิจารณาโดยอาศัยพฤติการณเปนประมาณ โดยเฉพาะอยางยิ่งจะดูวาฝายใดเปนผูกอใหเกิด

                 ความเสียหายยิ่งหยอนไปกวากันเพียงใด

                         หลักการตามประมวลกฎหมายแพงและพาณิชยดังกลาวนี้จะเปนหลักการอีกเรื่อง

                 หนึ่งที่แตกตางจากหลักการ Contributory negligence ที่กลาวถึงขางตน เพราะการที่
                 ผูตองเสียหายมีสวนผิดไมไดทําใหผูทําละเมิดหลุดพนความรับผิดไป อยางไรก็ตาม ในแงของ
                 หลักการเกี่ยวกับความรับผิดทางแพงที่ใชกันอยูในตางประเทศมีอีกหลักการหนึ่ง

                 ที่เรียกวา Comparative negligence ซึ่งจะเห็นไดวาหลักการนี้เนนไปที่การ compare





                 มกราคม - เมษายน ๒๕๖๑                                                       ๒๑๕
   221   222   223   224   225   226   227   228   229   230   231