Page 227 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๑-๒๕๖๑-กฎหมายฯ

´ØžÒË

หรือการเปรียบเทียบ จึงอาจจะมีความใกลเคียงกับหลักการตามประมวลกฎหมายแพง

และพาณิชยมากกวา แตก็ไมใชวาจะเหมือนกันเสียทีเดียว

ขอแตกตางระหวางหลักการ Contributory negligence และ Comparative

negligence คือ หากถือวาเปนหลักการของ Contributory negligence แลว หากผูกระทํา
ละเมิดสามารถพิสูจนใหเห็นวาผูตองเสียหายมีสวนผิดในการกอใหเกิดความเสียหายนั้นขึ้น
ผูกระทําละเมิดจะหลุดพนความรับผิดนั้นไปทันที แตหากเปนหลักการของ Comparative

negligence แลว แมจะพิสูจนไดวาผูตองเสียหายมีสวนผิดก็ไมทําใหผูกระทําละเมิดหลุดพน

ความรับผิดไปทันที แตจะตองมีการ “เปรียบเทียบ” หรือ compare ระหวางความผิด
ในสวนของผูตองเสียหายกับความผิดของผูกระทําละเมิดวาแตละฝายมีสวนกอใหเกิด
ความเสียหายมากนอยเพียงใด ผูกระทําละเมิดจะยังคงตองรับผิดชดใชคาสินไหมทดแทน

เฉพาะเพียงเทาสัดสวนที่เปนความผิดของฝายตนเทานั้น

ตัวอยางเชน หากผูตองเสียหายมีสวนผิดที่ทําใหเกิดความเสียหายขึ้นคิดเปน

อัตราสวนไดรอยละ ๒๐ และเปนความผิดของผูทําละเมิดคิดเปนอัตราสวนไดรอยละ ๘๐

หากความเสียหายที่เกิดขึ้นคิดเปนเงินได ๑,๐๐๐,๐๐๐ บาท ผูทําละเมิดก็จะตองรับผิดชดใช
เงินเพียง ๘๐๐,๐๐๐ บาท ตามอัตราสวนความผิดของตนที่กอใหเกิดความเสียหายนั้นขึ้น

อยางไรก็ตาม รูปแบบของหลักการ Comparative negligence นี้ในสหรัฐอเมริกา
ก็มีความแตกตางกันในมลรัฐตางๆ ดวย เนื่องจากมีการปรับเปลี่ยนแนวคิดไปตามที่แตละมลรัฐ
เห็นวาเหมาะสม โดยบางรัฐอาจมีขอจํากัดวาผูตองเสียหายจะไดรับการชดใชคาสินไหมทดแทน

ตอเมื่ออัตราสวนความผิดของฝายตนไมเกินกวาครึ่งหนึ่งหรือรอยละ ๕๐ หรือกลาวอีกนัยหนึ่ง

คือความผิดของผูทําละเมิดตองมีมากกวาผูตองเสียหายจึงจะทําใหผูตองเสียหายนั้นมีสิทธิ
ไดรับการชดใช แตในบางรูปแบบของหลักการนี้อาจจะใชวิธีการเปรียบเทียบโดยไมมีขอจํากัด
ดังกลาวก็ได เชน แมอัตราสวนความผิดของผูตองเสียหายจะคิดเปนรอยละ ๖๐ และของ

ผูทําละเมิดคิดเปนรอยละ ๔๐ หากความเสียหายที่เกิดขึ้นคิดเปนเงินได ๑,๐๐๐,๐๐๐ บาท

ผูทําละเมิดก็จะตองรับผิดชดใชเพียง ๔๐๐,๐๐๐ บาท

สินคาที่ใชเทคโนโลยีที่มีสมองกลที่สามารถคิดและทํางานไดดวยตัวเองนั้น

ถึงอยางไรก็ยังเปน “สินคา” (product) ดวยชนิดหนึ่ง ดังนั้น กฎหมายเรื่องหนึ่งที่เขามา
เกี่ยวของดวยอยางหลีกเลี่ยงไมไดคือกฎหมายวาดวยความรับผิดตอความเสียหายอันเกิด

๒๑๖ เลมที่ ๑ ปที่ ๖๕