Page 223 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๑-๒๕๖๑-กฎหมายฯ
P. 223

´ØÅ¾ÒË





              ผูพัฒนาเทคโนโลยีเองก็ไมมีทางที่จะสรางกระบวนการทํางานที่จะใชแกปญหาที่ยังไมเคย
              เกิดขึ้นได แงมุมนี้เองที่จะทําใหวิชาชีพกฎหมายและนักกฎหมายมีคุณคาที่แทจริงในยุค ๔.๐

              ที่จะสามารถวิเคราะหและแกไขปญหาที่ยังไมเคยถูกเก็บไวในฐานขอมูลที่จะสามารถใช
              เทคโนโลยีมาวิเคราะหและใหคําตอบแกเราได


                       ปญหาประการหนึ่งที่นาสนใจและเห็นไดชัดวาจะตองเกิดขึ้นอยางแนนอน
              ในอนาคตอันใกลนี้คือ การที่เราใชปญญาประดิษฐ หรือ Artifi cial intelligence ในการสราง

              เครื่องไมเครื่องมือ ระบบและกระบวนการทํางานตางๆ มากขึ้นเรื่อยๆ วันหนึ่งหากสิ่งที่เกิดจาก
              ปญญาประดิษฐเหลานี้ไปกอใหเกิดความเสียหายแกบุคคลอื่นขึ้นมา ความรับผิดทางกฎหมาย

              ที่จะเกิดจากเหตุการณดังกลาวจะเปนอยางไร ใครจะเปนผูตองรับผิดตอความเสียหาย
              ที่เกิดขึ้นบาง และมาตรฐานทางกฎหมายที่เราเคยใชกันมาอยางยาวนานจะสามารถปรับใชกับ

              เหตุการณดังกลาวไดเพียงใด และมาตรฐานทางกฎหมายที่ควรจะเปนที่จะใชบังคับกับเหตุการณ
              ทํานองนี้จะเปนอยางไร


                       การนําเทคโนโลยีมาใชกับสิ่งตางๆ ในชีวิตประจําวันมีลักษณะที่แตกตางกัน ระดับ
              ความสลับซับซอนและ “ความฉลาด” ของเทคโนโลยีแตละชนิด แตละประเภทก็แตกตาง

              กันดวย เทคโนโลยีหลายชนิดยังอาศัยการควบคุมของมนุษยอยูมาก ในกรณีแบบนี้หากเกิด
              อันตรายจากการใชงานขึ้นมา ความรับผิดที่จะตองพิจารณาอาจจะตองคํานึงถึง “บทบาท
              ของมนุษย” ที่มีอยูในการใชงานแตละลักษณะ เพราะอันตรายที่เกิดขึ้นนั้นอาจเปนเพราะ

              การขาดความระมัดระวังที่บุคคลซึ่งเปนผูใชงานเทคโนโลยีพึงตองมีความภาวะ วิสัย และ
              พฤติการณในเหตุการณที่เกิดขึ้น  กรณีแบบนี้การพิจารณาถึงความรับผิดของบุคคล

              ซึ่งเปนผูใชงานคงเปนไปตามหลักกฎหมายในเรื่องละเมิดตามปกติ หากปรากฏวาบุคคลนั้น
              ไดใชความระมัดระวังที่พึงคาดหมายไดจากวิญูชนทั่วไปในภาวะ วิสัย และพฤติการณ

              เชนนั้นแลว บุคคลนั้นยอมไมไดกระทําการอันเปนการละเมิด ความรับผิดที่จะเกิดจาก
              เหตุการณนั้นอาจจะตองไปพิจารณาจากกฎหมายวาดวยความรับผิดตอความเสียหาย

              อันเกิดจากสินคาที่ไมปลอดภัย (Product liability law) ที่กําหนดความรับผิดเด็ดขาด
              (strict liability) ใหผูผลิต ผูนําเขา ผูขายหรือผูใชชื่อทางการคาตองรับผิดชดใชคาสินไหม

              ทดแทนภายใตเงื่อนไขของกฎหมายดังกลาว

                       หากจําลองสถานการณดังกลาวมาใชกับเทคโนโลยีที่ใชในรถยนต รถยนตบางยี่หอ

              บางรุนอาจมีอุปกรณตรวจจับและตรวจสอบสภาพแวดลอมรอบๆ ตัวรถขณะที่รถกําลัง





              ๒๑๒                                                             เลมที่ ๑ ปที่ ๖๕
   218   219   220   221   222   223   224   225   226   227   228