Page 197 - ดุลพาห เล่ม3.indd
P. 197
ดุลพาห
ได้รับอำานาจปกครองดูแลเด็กที่เกิดจากการตั้งครรภ์แทน แต่กฎหมายฉบับนี้หาได้มีบทบัญญัติ
เป็นการเฉพาะกำาหนดหลักเกณฑ์ในเรื่องการบังคับตามสัญญาตั้งครรภ์แทนในกรณีที่การทำา
สัญญาเกิดความบกพร่องหรือในกรณีที่มีการผิดสัญญาไม่ ซึ่งเมื่อเกิดกรณีดังกล่าวขึ้นจึงต้อง
นำาบทบัญญัติในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาใช้บังคับโดยอนุโลม แต่การนำาประมวล
กฎหมายแพ่งและพาณิชย์ว่าด้วยเรื่องการบังคับตามสัญญาและผลแห่งการเลิกสัญญามาใช้
แก่สัญญาตั้งครรภ์แทนนั้นก่อให้เกิดผลเสียแก่บุคคลที่เกี่ยวข้องทั้งต่อคู่สามีภริยาที่ขอให้มี
การตั้งครรภ์แทน หญิงที่รับตั้งครรภ์แทน และเด็กที่เกิดจากการตั้งครรภ์แทน เช่น ในกรณีที่
หญิงที่รับตั้งครรภ์แทนผิดสัญญานั้น ฝ่ายที่ขอให้มีการตั้งครรภ์แทนไม่อาจบังคับให้หญิงนั้น
กระทำาการบางอย่าง เช่น ไปรับการตรวจจากแพทย์ ห้ามดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ ห้าม
สูบบุหรี่ เป็นต้น เนื่องจากสภาพแห่งหนี้ไม่เปิดช่อง ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
๒
มาตรา ๒๑๓ หรือในกรณีสัญญาตั้งครรภ์แทนเกิดจากความบกพร่องในเรื่องความสามารถ
ในการทำานิติกรรม เช่น หากผู้เยาว์เข้ามาเป็นคู่สัญญาในสัญญาตั้งครรภ์แทนแล้วย่อมส่งผล
ให้สัญญาตั้งครรภ์แทนมีผลเป็นโมฆียะ ซึ่งเมื่อผู้มีส่วนได้เสียได้บอกล้างแล้วให้ถือว่าสัญญา
๓
ตั้งครรภ์แทนตกเป็นโมฆะมาแต่เริ่มแรก และให้ผู้เป็นคู่กรณีกลับคืนสู่ฐานะเดิมตามประมวล
กฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา ๑๗๖ กล่าวคือ คู่สัญญาไม่มีความผูกพันและหน้าที่ที่
จะต้องปฏิบัติตามสัญญาตั้งครรภ์แทนอีกต่อไป หรือประการสุดท้าย ในกรณีสัญญาตั้งครรภ์
แทนกระทำาเพื่อประโยชน์ทางการค้าอันทำาให้สัญญาตกเป็นโมฆะตามประมวลกฎหมายแพ่ง
และพาณิชย์ มาตรา ๑๕๐ เนื่องจากมีวัตถุประสงค์เป็นการต้องห้ามชัดแจ้งตามพระราช
บัญญัติคุ้มครองเด็กที่เกิดโดยอาศัยเทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ทางการแพทย์ พ.ศ. ๒๕๕๘
มาตรา ๒๔ ซึ่งห้ามไม่ให้มีการรับตั้งครรภ์แทนเพื่อประโยชน์ทางการค้า ซึ่งทั้งสองกรณีนี้เมื่อ
๔
มีการบอกล้างโมฆียะหรือยกความเป็นโมฆะขึ้นกล่าวอ้างแล้วล้วนส่งผลกระทบต่อเด็กที่เกิด
๒. กานต์ กาญจนะไพบูลย์, “ปัญหาทางกฎหมายของสัญญาที่เกี่ยวข้องกับการรับตั้งครรภ์แทน,” (วิทยานิพนธ์
นิติศาสตรมหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๕๐), หน้า ๕๒-๕๔.
๓. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์, มาตรา ๒๑ บัญญัติว่า ผู้เยาว์จะทำานิติกรรมใดๆ ต้องได้รับความ
ยินยอมของผู้แทนโดยชอบธรรมก่อน การใดๆ ที่ผู้เยาว์ได้ทำาลงปราศจากความยินยอมเช่นว่านั้นเป็นโมฆียะ
เว้นแต่จะบัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น.
๔. พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็กที่เกิดโดยอาศัยเทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ทางการแพทย์ พ.ศ. ๒๕๕๘,
มาตรา ๒๔ บัญญัติว่า ห้ามมิให้ผู้ใดดำาเนินการให้มีการตั้งครรภ์แทนเพื่อประโยชน์ทางการค้า.
186 เล่มที่ ๓ ปีที่ ๖๕
