Page 3 - แนวคำพิพากษาศาลฎีกาเกี่ยวกับดุลพินิจในการรอหรือไม่รอการลงโทษหรือกำหนดโทษ
P. 3
2
๑.ควำมผิดเกี่ยวกับชีวิตตำมประมวลกฎหมำยอำญำ
ไม่รอกำรลงโทษ
ฎ ๓๓๗๑/๒๕๕๔ มีความผิดตาม ป.อ มาตรา ๒๙๑ พ.ร.บ.จราจรทางบก พ.ศ.๒๕๒๒ มาตรา ๒๒,
๔๓, ๑๕๒, ๑๕๗ พ.ร.บ.รถยนต์ พ.ศ.๒๕๒๒ มาตรา ๖๔ รับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจ าคุก ๓ ปี ๑
เดือน ๑๕ วัน
จ าเลยขับรถจักรยานยนต์ในขณะเมาสุราและขับผ่านสี่แยกที่เกิดเหตุ ซึ่งมีการติดตั้งสัญญาณไฟ
จราจรบังคับไว้ด้วยความคึกคะนอง ใช้ความเร็วสูงฝ่าสัญญาณจราจรไฟสีแดง เป็นเหตุให้รถจักรยานยนต์ที่
จ าเลยขับชนรถจักรยานยนต์คันที่นาย จ.เป็นผู้ขับและมีนาย ช.นั่งซ้อนท้ายซึ่งได้รับสัญญาณจราจรไฟสีเขียว
ขับแล่นสวนทางมา เป็นเหตุให้รถทั้งสองคันได้รับความเสียหาย นาย จ.ถึงแก่ความตายในที่เกิดเหตุ ลักษณะ
การกระท าความผิดของจ าเลยก่อให้เกิดผลกระทบต่อความรู้สึกมั่นคงปลอดภัยในการใช้เส้นทางจราจรของ
สังคมโดยส่วนรวม พฤติการณ์แห่งคดีเป็นเรื่องร้ายแรง แม้จ าเลยไม่เคยกระท าความผิดมาก่อน และมีภาระ
ต้องอุปการะเลี้ยงดูบุคคลในครอบครัวหรือมีเหตุอื่นดังที่จ าเลยยกขึ้นอ้างในฎีกา ก็มิใช่เหตุผลเพียงพอจะรับ
ฟังเพื่อรอการลงโทษจ าคุกให้แก่จ าเลย ฎีกาของจ าเลยฟังไม่ขึ้น อย่างไรก็ตามปรากฏตามรายงานกระบวน
พิจารณาของศาลชั้นต้นฉบับลงวันที่ ๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๒ และรายงานการสืบเสาะและพินิจจ าเลยของ
พนักงานคุมประพฤติว่าจ าเลยได้ชดใช้ค่าเสียหายจนเป็นที่พอใจแก่ทายาทของผู้ตาย นับว่าจ าเลยรู้ส านึก
ความผิดและพยายามบรรเทาผลร้ายแห่งความผิดของตน เห็นสมควรแก้ไขดุลพินิจในการก าหนดโทษจ าเลย
ในความผิดฐานกระท าโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายเสียใหม่ให้เหมาะสมแก่รูปคดีตาม ป.วิ.อ
มาตรา ๑๘๕ วรรคสอง ประกอบมาตรา ๒๑๕, ๒๒๕
ฎ ๔๗๕๑/๒๕๕๕ มีความผิดตาม ป.อ ๒๘๘ ประกอบมาตรา ๗๒ พ.ร.บ.อาวุธปืนฯ พ.ศ. ๒๔๙๐
มาตรา ๗, ๘ ทวิ วรรคหนึ่ง ๗๒ วรรคสาม ๗๒ ทวิ วรรคสอง จ าคุก ๒ ปี ๖ เดือน (รับสารภาพข้อหา
ั
เกี่ยวกบอาวุธปืน ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง ความผิดตามมาตรา ๒๘๘ ลดโทษให้หนึ่งในสาม)
แม้จ าเลยจะถูกข่มเหงอย่างร้ายแรง แต่การที่จ าเลยใช้อาวุธปืนซึ่งเป็นอาวุธที่ร้ายแรงและยิงผู้ตาย
ถูกบริเวณศีรษะเป็นเหตุให้ถึงแก่ความตายนั้น ถือว่าเป็นการกระท าที่มีความร้ายแรงท าให้ผู้ตายถึงแก่ความ
ตายโดยไม่สมควร เมื่อพิเคราะห์พฤติการณ์และความร้ายแรงแห่งคดีแล้วยังไม่สมควรรอการลงโทษ (จ าเลย
เป็นภริยาโดยชอบด้วยกฎหมายของผู้ตายซึ่งเป็นเจ้าพนักงานต ารวจ)
๔๗๕๓/๒๕๕๕ มีความผิดตาม ป.อ มาตรา ๒๘๘ ประกอบมาตรา ๗๒, ๓๗๑ พ.ร.บ.อาวุธปืนฯ
พ.ศ.๒๔๙๐ มาตรา ๘ ทวิ วรรคสอง ๗๒ ทวิ วรรคสอง ลดโทษให้หนึ่งในสาม คงจ าคุก ๔ ปี ๔ เดือน
(จ าเลยพิการขาข้างขวาขาดตั้งแต่หัวเข่าพูดขอร้องมิให้ผู้ตายมายุ่งเกี่ยวกับหลานสาวของจ าเลยซึ่งมีสามีแล้ว
ในท านองชู้สาว แต่ผู้ตายกลับด่าจ าเลยว่า มึงไม่เกี่ยว ไอ้ด้วน พ่อมึงกูยังไม่กลัวแล้วกูจะกลัวมึงท าไม)
