Page 6 - แนวคำพิพากษาศาลฎีกาเกี่ยวกับดุลพินิจในการรอหรือไม่รอการลงโทษหรือกำหนดโทษ
P. 6

5




               รวมทั้งชดใช้ค่าเสียหายแก่ผู้เสียหายคนอื่นแล้ว แต่การชดใช้ค่าเสียหายของจ าเลยก็เป็นหน้าที่ของจ าเลยที่

               ต้องรับผิดทางแพ่งอยู่แล้ว ส่วนที่จ าเลยไม่เคยต้องโทษจ าคุกมาก่อน หรือมีภาระต้องอุปการะบุคคลใน
                                                        ็
               ครอบครัว หรือมีเหตุอื่น ๆ ตามที่จ าเลยฎีกา กยังไม่เพียงพอจะรับฟังเพื่อรอการลงโทษให้แก่จ าเลย แต่
               อย่างไรก็ตามที่ศาลอุทธรณ์วางโทษจ าคุกจ าเลยยังหนักเกินไป เห็นสมควรก าหนดโทษจ าเลยเสียใหม่ให้

               เหมาะสมแก่พฤติการณ์แห่งคดี

                         ๘๑๐๒/๒๕๕๙ มีความผิดตาม ป.อ มาตรา ๒๙๑, ๓๐๐ พ.ร.บ.จราจรทางบก พ.ศ.๒๕๒๒ มาตรา

               ๔๓ (๒) (๔) (๘) ๑๕๗, ๑๖๐ ตรี วรรคสาม วรรคสี่ รับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจ าคุก ๑ ปี ๖ เดือน

                         จ าเลยขับรถในขณะเมาสุราย่อมส่งผลต่อร่างกายท าให้ไม่สามารถใช้ความระมัดระวังได้อย่างเต็มที่

               ดังเช่นในภาวะที่มีสติสัมปชัญญะบริบูรณ์ และความสามารถในการขับขี่ยานพาหนะย่อมลดลง โอกาสที่จะ
               เกิดอุบัติเหตุย่อมมีเพิ่มขึ้น แต่จ าเลยกลับขับรถด้วยความเร็วสูงเกินสมควรเข้าทางโค้งจนไม่สามารถควบคุม

               รถให้อยู่ในช่องเดินรถของตนได้พุงชนรถจักรยานยนต์ที่แล่นสวนมา เป็นเหตุให้มีผู้ถึงแก่ความตายและได้รับ

               อันตรายสาหัส เป็นการกระท าที่ขาดความรับผิดชอบต่อความปลอดภัยของผู้ร่วมใช้ถนน พฤติการณ์แห่งคดี
               จึงเป็นเรื่องร้ายแรง แม้จ าเลยไม่เคยต้องโทษจ าคุกมาก่อน ชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ร่วมทั้งสามจนไม่ติดใจ

               เอาความแก่จ าเลยแล้ว และมีภาระต้องอุปการะเลี้ยงดูบุคคลในครอบครัว หรือมีเหตุอื่นดังที่จ าเลยยกขึ้น
               อ้างในฎีกา ก็มิใช่เป็นเหตุผลเพียงพอที่จะรับฟังเพื่อรอการลงโทษจ าคุกให้แก่จ าเลย


                         ๘๑๑๘/๒๕๕๙ มีความผิดตาม ป.อ มาตรา ๒๙๑, ๓๐๐, พ.ร.บ.จราจรทางบก พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา

               ๗๘ วรรคหนึ่ง ๑๖๐ วรรคสอง รับสารภาพ ลดโทษกึ่งหนึ่ง คงจ าคุก ๑ ปี

                         จ าเลยประกอบอาชีพรับจ้างขับรถโดยสารประจ าทางจึงต้องตระหนักถึงความปลอดภัยต่อชีวิตของ

               ผู้โดยสาร การที่จ าเลยขับรถด้วยความเร็วสูงเกินสมควรและก้มมองที่พื้นเพื่อหาสิ่งของเป็นเหตุให้จ าเลย
               สูญเสียการควบคุมบังคับรถ รถโดยสารจึงเสียหลักแฉลบลงข้างทางและกระแทกต้นไม้ใหญ่ริมถนนอย่างแรง

               ท าให้ผู้โดยสารในรถโดยสารถึงแก่ความตาย ได้รับอันตรายสาหัส และได้รับอันตรายแก่กายหลายคน เป็น

               การกระท าที่ขาดความรับผิดชอบต่อความปลอดภัยในชีวิตและร่างกายของผู้อื่น พฤติการณ์แห่งคดีจึงเป็น
               เรื่องร้ายแรง แม้บริษัทผู้รับประกันภัยรถยนต์ของจ าเลยหรือจ าเลยได้ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่ผู้เสียหาย

               แล้ว และจ าเลยไม่เคยต้องโทษจ าคุกมาก่อน มีภาระต้องดูแลบุคคลในครอบครัว หรือมีเหตุอื่นตามที่จ าเลย
               อ้างในฎีกาก็มิใช่เป็นเหตุเพียงพอที่จะรับฟังเพื่อการรอการลงโทษจ าคุกให้แก่จ าเลย


                         ๙๐๘๖/๒๕๕๙ มีความผิดตาม ป.อ มาตรา ๒๙๑ พ.ร.บ.จราจรทางบก พ.ศ.๒๕๒๒ มาตรา ๔๓ (๔)

               ๑๕๗ รับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจ าคุก ๑ ปี

                         จ าเลยขับรถด้วยความเร็วสูง เมื่อถึงบริเวณสามแยกสนามบินสายใหม่ซึ่งเป็นทางร่วมทางแยกและ

               ช่องเดินรถของจ าเลยได้รับสัญญาณจราจรไฟเป็นสีแดงจ าเลยต้องหยุดรถหลังเส้นให้รถหยุด แต่จ าเลยไม่
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11