Page 30 - Thesis PhD Anger by Chaichana

๑๒

สภาพความเป็นจริงไม่ตรงกัน ความโกรธเป็นสภาพอารมณ์หนึ่งที่ติดตัวบุคคลมาตั้งแต่วัยทารก แต่
การตอบสนองของบุคคลที่มีต่อความโกรธนั้นเปลี่ยนแปลงไปตามพัฒนาการของแต่ละวัย บางครั้ง

ความโกรธสร้างผลทางบวกได้หากบุคคลนั้นรู้จักการจัดการความโกรธได้อย่างเหมาะสมสามารถแสดง
ความโกรธออกมาได้อย่างสร้างสรรค์ ส่วนสาเหตุที่ทำให้บุคคลเกิดความโกรธเกิดจากความคิด ความ

เชื่อของตนเอง การกระทำที่ขาดความสุขุมรอบครอบ ขาดความระมัดระวัง ส่งผลกระทบต่อบุคคลอื่น

๔๐
และตนเองทั้งทางร่างกายและจิตใจ
ิ
ิ
เกษม กสิโอฬำร และพัชรี ตันติวภำวน ได้ศึกษาเรื่อง “พุทธธรรมพัฒนาจิตเพื่อระงับ
ความโกรธ” ผลการศึกษาพบว่า หลักคำสอนแนวชาวพุทธการพัฒนาจิตให้รู้ทันความโกรธ ลดความ
โกรธ และตัดความโกรธ และการนำไปปฏิบัติที่ได้ผล คือการพัฒนาจิตสำนึกด้วยหลักเมตตาธรรม มี

สติรู้ตัวระลึกได้ถึงสาเหตุ โทษ ผลร้าย และวิธีระงับความโกรธ สำหรับบุคคลที่มีนิสัยเป็นคนโกรธโมโห
ง่ายควรได้รับความรู้ความเข้าใจและการสร้างจิตสำนึกตนตามหลักเมตตาธรรมเพื่อระงับความโกรธ

เป็นลำดับแรก เมื่อจิตพัฒนาแล้วย่อมสามารถปรับพฤติกรรมทางกายและทางวาจา ให้การดำเนินชีวิต

เป็นไปได้อย่างมีความสุข หลักพุทธธรรมในทางพระพุทธศาสนา ในการศึกษานี้ ได้แก่ หลักการเจริญ
๔๑
สติ ขันติ และเมตตา

Thippapan Chuosavasdi ได้วิจัยเรื่อง “Anger in Buddhist philosophy: In defence
of Eliminativism ผลการวิจัยพบว่า ทางจริยธรรมเกี่ยวกับคุณค่าของความโกรธ มีการสนับสนุน

การใช้ความโกรธอย่างมีเหตุมีผล (moderationists) เห็นว่าความโกรธมีคุณค่าบางประการและควร

ถูกรักษาและนำไปใช้ประโยชน์อย่างเหมาะสม ส่วนกลุ่มผู้สนับสนุนแนว Eliminativists ที่เชื่อว่า
ความโกรธต้องถูกกำจัดไม่ให้เกิดขึ้นตามแนวทางพุทธปรัชญา งานวิจัยนี้ชี้ให้เห็นถึงมุมมองทาง

อภิปรัชญาว่าการขจัดความโกรธออกไปจะตามด้วยการสูญเสียบางสิ่งที่เป็นประโยชน์จากความโกรธ
ไป เช่น กรณีศึกษา”ความอยุติธรรมทางสังคม” การวิจัยนี้เห็นด้วยที่จะใช้ความโกรธอย่าง

๔๒
สมเหตุสมผลในการควบคุมความโกรธ
Ven. Gunalankara G ได้วิจัยเรื่อง “A Buddhist counseling approach to anger

management ( based on Vitakkasathāna Sutta and Āghātapativinaya sutta ) ผลการวิจัย

๔๐ จำรัส พรหมบุตร, “ความโกรธในทัศนะพุทธจิตวิทยา”, วำรสำรพทธจิตวิทยำ, ปีที่ ๗ ฉบับที่ ๑
ุ
(มกราคม-มิถุนายน ๒๕๖๕): ๓๘-๔๕.
๔๑ เกษม กสิโอฬาร และพัชรี ตันติวิภาวิน, “พุทธธรรมพัฒนาจิตเพื่อระงับความโกรธ”, วำรสำรรังสิต
บัณฑิตศึกษำในกลุ่มธุรกิจและสังคมศำสตร, ปีท ๓ ฉบับที่ ๑-๒ (กรกฎาคม-ธันวาคม ๒๕๖๐): ๒๔-๓๔.
์
ี่
๔๒ Thippapa Chuosavasdi, “Anger in Buddhist philosophy: In defence of Eliminativism”,
A dissertation of Doctor of Philosophy in Philosophy, (The University of York, 2018).