Page 28 - Thesis PhD Anger by Chaichana
P. 28
๑๐
คะแนนการควบคุมความโกรธของผู้ป่วยจิตเภทที่ได้รับโปรแกรมควบคุมความโกรธ มีการแสดงความ
โกรธต่ำกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .๐๕ สรุปได้ว่าโปรแกรม ควบคุมความโกรธ
สามารถลดการแสดงความโกรธที่ก้าวร้าวรุนแรงของผู้ป่วยจิตเภทได้ทำให้ผู้ป่วยมีความรู้และเพิ่ม
ความสามารถในการควบคุมความโกรธด้วยตนเอง ส่งผลให้มีพฤติกรรมการแสดงความโกรธที่เหมาะ
๓๕
ได้มากขึ้น
ั
วรรณี ศิรินทรำงกูร และคณะ ได้วิจัยเรื่อง “การพฒนาโปรแกรมจัดการความโกรธด้วย
สติบำบัด สำหรับผู้ป่วยจิตเภทที่มีพฤติกรรมรุนแรง” พบว่า โปรแกรมการจัดการความโกรธด้วยสติ
บำบัด ที่ประกอบด้วย ๘ กิจกรรม ได้แก่ การจัดการความว้าวุ่นใจ เส้นทางความโกรธรู้จักสมาธิ สติ
กับการดำเนินชีวิต การคิดเชิงบวก สัมพันธภาพกับคนใกล้ชิด การสื่อสารด้วยสติ และรักตนเองรัก
ผู้อื่น มีผลสัมฤทธิ์ในการลดการแสดงความโกรธและส่งเสริมสุขภาวะของผู้ป่วยจิตเภทที่มีพฤติกรรม
รุนแรงได้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ p-value < ๐.๐๑
๓๖
นเรศ กันธวงค์ และคณะ ได้วิจัยเรื่อง “การพัฒนาการจัดการความโกรธของนักศึกษา
วัยรุ่นด้วยการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการทฤษฎีและเทคนิคโดยมีทฤษฎีพิจารณาเหตุผลอารมณ์
พฤติกรรมเป็นฐาน” พบว่า รูปแบบการวิจัยแบบทดลอง มีกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม มี
องค์ประกอบการจัดการความโกรธของนักศึกษาวัยรุ่น ๔ องค์ประกอบ คือ (๑) กลวิธีการจัดการความ
โกรธที่เพิ่มขึ้น (๒) การระบุผลลัพธ์เชิงลบ (๓) การตระหนักรู้ในตนเอง และ (๔) กลวิธีการสงบความ
โกรธ มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์และมีน้ำหนักองค์ประกอบอยู่ในเกณฑ์สูง อย่างมี
นัยสําคัญที่ระดับ .๐๕ และ ๒) ผลของการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการและเทคนิคโดยมีทฤษฎีพจารณา
ิ
เหตุผลอารมณ์พฤติกรรมที่มีต่อการจัดการความโกรธในนักศึกษาวัยรุ่น พบว่า กลุ่มทดลองสามารถ
จัดการความโกรธได้ดีกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .๐๕ สรุปได้ว่าโปรแกรมการ
๓๗
จัดการความโกรธนี้ช่วยพัฒนาทักษะการจัดการความโกรธของผู้ป่วยจิตเภทได้
๓๕
อำพัน จารุทัสนางกูร และ โสรยา ศุภโรจนี, “ผลของโปรแกรมควบคุมความโกรธต่อการแสดงความ
โกรธของผู้ป่วยจิตเภทสถาบันจิตเวชศาสตร์สมเด็จเจ้าพระยา”, วำรสำรสถำบันจิตเวชศำสตร์สมเด็จเจ้ำพระยำ, ปี
ที่ ๙ ฉบับที่ ๒ (๒๕๕๘): ๒๔-๓๕.
วรรณี ศิรินทรางกูร และคณะ, “การพัฒนาโปรแกรมจัดการความโกรธด้วยสติบำบัดสำหรับผู้ป่วย
๓๖
จิตเภทที่มีพฤติกรรมรุนแรง”, วำรสำรกำรพยำบำลจิตเวชและสุขภำพจิต, ปีที่ ๓๓ ฉบับที่ ๓ (กันยายน–ธันวาคม
๒๕๖๒): ๖๘-๘๕.
๓๗
นเรศ กันธวงค์ และคณะ, “การพัฒนาการจัดการความโกรธของนักศึกษาวัยรุ่นด้วยการปรึกษา
กลุ่มเชิงบูรณาการทฤษฎีและเทคนิคโดยมีทฤษฎีพิจารณาเหตุผลอารมณ์พฤติกรรมเป็นฐาน”, วำรสำรวิชำกำร
สถำบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, ปีท ๘ ฉบับท ๑ (มกราคม–มิถุนายน ๒๕๖๕): ๓๘๐-๓๙๖.
ี่
ี่
