Page 136 - Münip Dergisi 2.Sayı

Tiryaki Hasan yani babam bir gün öksürükler içinde Öleceksin be adam ne diyorsun sen diye çıkışınca dok-
nefes alamayacak halde eve geldi. Aklımda kaldığı kada- tor, o her zamanki dik kafalılığıyla atın ölümü arpadan
rıyla o gün Babalar Günü’ydü. Gerçi bizim evde bu tip olsun, demiş.
günler kutlanmazdı. O günün Babalar Günü olduğunu
ürün pazarlayan reklamlardan hatırlıyorum. Gerçekten de atın ölümü arpadan oldu. Üç gün sonra
kaybettik babamı. Cenazesinde herkes sigaranın sebep
Tiryaki Hasan her türlü cefasına eyvallah diyen hanımı- olduğunu söyleyip durdu. Söylenmeyen kalmadı köyde.
na yalvarırcasına bir bakış fırlatarak nefes alamıyorum
iyi değilim, dedi. Söylenmeyen tek kişi annemdi. Sevdiğine dil uzattırma-
dı. Mekânı cennet olsun biz ondan razıydık dedi.
Annem dayıma haber verdi. Dayım aceleyle gelip dok-
tora yetiştirdi. Biz sonradan bir araç bularak hastaneye Tiryaki Hasan ömrü dumanlar içinde geçen o zayıf çe-
vardık.
limsiz adam Karadeniz’in bir dağ köyünde sisli bir gün-
Babam yoğun bakıma kaldırılmıştı. Dayımın morali bo- de toprağa verildi.
zuktu. Doktorun ne dediğini sorduğumuzda dayımın
kaçamak cevaplar vermesinden durumun ciddiyetini O gün her yer dumanlıydı. Göz gözü görmüyordu.
anlamıştık. Duman O’nun kaderiydi. Hayatı hep dumanlı geçti.
Dumanlı bir ömür dumanlı bir ölüm.
Elli yedi yıl bütün tenkitlere başkaldıran babamın be- Tiryaki Hasan
deni sigaranın açtığı hasardan dolayı bitme noktasına Yani babam
gelmişti.
Sigarayı içmez
Doktorun muayene esnasında Hasan Amca sigara için Adeta yerdi.
değer miydi demesine babam başını sallayarak değerdi Bu dünyada çok çekti.
doktor bey vallahi değerdi demiş. Ahireti iyi olsun İnşallah.

134 2022/2