Page 40 - Başak dergisi 3. sayı_Neat

İBİKLİ VE BENEKLİ KİTAP KURDU

Aslı Gülce Elif Eylül Karataş

Benekli; beyaz derisinin üzerinde siyah siyah bebekleri olan, koca ve iri gövdesiyle Günde en az bir kitabı bitiriyordu. Başladıktan az sonra kendini kitabın içinde bulu-
tavuk ibiklinin hep alay konusu olan bir inekmiş. İbikli sürekli Beneklinin koca vücuduyla yordu,masallar alemine bir yolculuk yapıyordu Damla. Aslında bir kitabı okumaya başladığı
dalga geçermiş. Tabii Benekli bu duruma çok üzülürmüş. Yine bir gün İbikli, Benekli’ye gün bitirmesi için kısa sayfaları olması gerekiyordu ama Damla’nın okuduğu kitaplar en az iki
uzaktan seslenerek; yüz sayfaydı. Tüm zamanını kitaplarına ayırmıyordu, o da herkes gibi günlük rutini olan bir
-Hey, Göbekliii ! Önümden çekilir misin? Göbeğin güneşi kapatıyor! Demiş. Benekli çok insandı. Ama çok hızlı kitap okuyabiliyor, ve bebeğiyle konuşabiliyordu. Siz belki bebeğinin
üzülmüş. Daha sonra İbikli onunla tekrar alay etmiş; konuşmalarını duyamazdınız ama o duyabilirdi çünkü hayal gücü genişti,ve sınırı yoktu! Hayal
-Göbekliii! Sen vücudunu parayla mı aldın? Bu çok üzücü.. Keşke bütün paranı göbeğine gücünü evrene benzetirdi ucu bucağı yoktu. Okuduğu son kitap ‘’CİNGO’’ ydu. Bitirdiğine
verip fakir kalmasaydın. Hahaha..! göre artık sıra Damla’ya gelmişti. Bebeği Nane’yi aldı, kucağına oturttu ve okuduğu kitabı
Bu sefer Benekli hem çok üzülmüş hem de çok sinirlenmiş. Oradan biraz ilerideki anlatmaya başladı. Arada Nane ile kahkahaya boğuluyorlardı. Ama kimsenin duyamayacağı
ağacın altına oturup ağlamaya başlamış. Bir yandan ağlarken bir yandan da söylenmeye baş- kahkahalara…
lamış. Bazen okuyacak kitap kalmazdı,o zaman hiç ilgilenmediği telefonunu açar ve masal-
Haksızlık bu! Benim neden küçücük bir vücudum yok? O küçük tavuk kadar olsam olmaz lar,hikayeler dinlerdi Nane ile. Sonbaharın yerini yavaş yavaş kışa bıraktığı günlerde bir kitap-
mıydı? cıya gitti. Sıkı bir alışveriş yapmalıydı ve kalın kitaplar almalıydı. Kışın dışarıya çıkma imkânı
Kendi kendine söylenirken “İmdaaaatt! Yardım ediiiiinnn!” az olabilirdi. Rahat rahat okuma köşesine çekilecek, çayını kurabiyesini alacak kar yağışıyla
Diye yardım çığlıkları duymuş. Sesin geldiği yöne doğru gitmiş. Birde ne görsün? İbiklinin birlikte kitap okuyacaktı. Sonra kitap bitince Nane’yi alacak ona da özet geçecekti. Yapmaktan
etrafını kurtlar çevirmiş. Gitgide İbikli’ye yaklaşıyorlarmış. Benekli var gücüyle koşmuş. en çok hoşlandığı şeydi bu.
İbiklinin önüne gerilmiş. O koca vücuduyla kurtları korkutmuş. Kurtlar arkalarına bile bak-
madan kaçmışlar. İbikli, Benekli’den özür dilemiş; Anne ve Babası
Senin o büyük gövdenle sürekli dalga geçtiğim için çok özür dilerim. Meğerse ne
kadar da önemliymiş. Ayrıca hayatımı kurtardığın için de teşekkür ederim. Anne ve babası normal sıradan insanlardı. Kızlarını seviyorlar,onu en iyi şekilde büyütüyor-
İbikli bir daha Benekli’ye dalga geçmemiş. Çok iyi arkadaş olmuşlar. lardı. Ayrıca çok kitap okuması anne ve babasını pek alakadar etmiyordu. Çünkü her anne ve
baba çocukarının bol bol kitap okumasını, ders çalışmasını falan isterdi. Zaten Damla bunları
yapıyordu. Çok kitap okumasını anne ve babası normal görüyordu. Ayrıca oyuncak bebeği ile
sohbet etmesini de. Zaten Damla da şımarık,bencil ve tembel bir çocuk değildi. O yüzden anne
ve babası durumlarından memnundu.

Hayaller Belki de Gerçekleşirler

Bir insan yaşı kaç olursa olsun hayal kurmaktan vaz geçmemeliydi. Hayal kurmak çok
güzeldir. Üzüldüğünde mutlu hayaller kurar mutlu olursun,birşeyleri alamazsın, hayal kurar
ona sahip olursun. Damla bir gün Nane’nin canlanmasını hayal ediyordu. Ne güzel olurdu, ona
okuma yazma öğretirdi ve artık o masallar okurdu Damla’ya. Birlikte maceralara atılırlardı.
Kitapları oyun haline getirip oynarlardı. Film izlerlerdi,ders çalışırlardı,hatta belki de ailesinin
yardımı ile Nane okula giderdi. İşte bunları hayal ediyordu. Hayal kurmak güzeldi ama ger-
çekleşmesi bin kat daha güzeldi. Ama biliyordu bir gün gerçekten hayali gerçekleşecekti,bunu
hissediyordu ama daha zamanı gelmemişti.

Sabretmeyi Sevmiyorum

Sevgili Nane, bu sana son mektubum. Artık ben uyuyunca gizli gizli kalkıp okursun.
Sabretmeyi sevmiyorum Nane… Ben tam yedi yıldır sabrediyorum,o sıcacık yeşil battaniye-
nin altına girip dualar etmekten yorulmaya başladım. Sana kaç yıldır ben kitap okuyorum

39