Page 92 - Thilim
P. 92
תּהלים
זאָלסט ניט פֿאַרגעסן אױף אײביק דאָס לעבן פֿון ד ַײנע אָרימע.
20קוק זיך אום אױף דעם בונד,
װאָרום די פֿינצטערע װינקלען פֿון דער ערד
ז ַײנען פֿול מיט װױנונגען פֿון רױב.
21זאָל דער געשלאָגענער זיך ניט אומקערן פֿאַרשעמט,
זאָל דער אָרימאַן און דער אבֿיון לױבן ד ַײן נאָמען.
22שטײ אױף ,גאָט ,קריג ד ַײן קריג,
געדענק ד ַײן לעסטערונג פֿון דעם נידערטרעכטיקן אַ גאַנצן טאָג.
23זאָלסט ניט פֿאַרגעסן דעם ליאַרעם פֿון ד ַײנע פֿ ַײנט,
דעם טומל פֿון ד ַײנע קעגנשטײער װאָס גײט אױף נאָכאַנאַנד.
1פֿאַר דעם געזאַנגמ ַײסטער; אַלַ -תּש ֵחת;עה
אַ מזמור פֿון אָ ָספֿן ,אַ געזאַנג.
2מיר לױבן דיך ,גאָט ,מיר לױבן ,און נאָנט איז ד ַײן נאָמען;
מע דערצײלט ד ַײנע װוּנדער.
„ 3אַז איך נעם אַ צ ַײט,
טו איך משפּטן מיט יושר.
4מעגן זיך װאַקלען די ערד און אַלע אירע באַװױנער,
איך טו באַפֿעסטיקן אירע ז ַײלןֶ ".ס ָלה.
5איך זאָג צו די מוטװיליקע :איר זאָלט ניט מוטװיליקן,
און צו די ר ָשעים :איר זאָלט ניט אױפֿהײבן דעם האָרן.
6איר זאָלט ניט אױפֿהײבן אין דער הײך א ַײער האָרן,
ניט רעדן מיט אַ פֿאַרש ַײטן האַלדז.
7װאָרום ניט פֿון מזרח אָדער פֿון מערבֿ,
און ניט פֿון מדבר ,קומט דערהײכונג.
8נאָר גאָט איז דער ריכטער:
דעם דערנידערט ער ,און דעם דערהײכט ער.
9װאָרום אַ ָכּוס איז אין דער האַנט פֿון גאָט,
מיט װ ַײן װאָס שױמט ,מיט מישגעטראַנק פֿול,
און ער גיסט אָן דערפֿון;
בלױז די הײװן דערפֿון זופּן-טרינקען
אַלע ר ָשעים פֿון דער ערד.
