Page 72 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

72 AGATHA CHRISTIE

Ο άνδρας την κοίταξε κι έπειτα ένα χαμόγελο φώτισε ξαφνι-
κά το πρόσωπό του. Έγινε άλλος άνθρωπος, δεν ήταν πια από-
μακρος.
«Δεν είναι δυνατόν», είπε. «Μη μου πεις ότι είσαι η Γκουένι!»
Η Γκουέντα κούνησε το κεφάλι πρόθυμα. Εκείνο το χαϊδευτι-
κό, ξεχασμένο από καιρό, ήχησε στα αυτιά της με καθησυχαστι-
κή οικειότητα.
«Ναι», είπε. «Είμαι η Γκουένι».
«Δεν το πιστεύω. Μεγάλωσες, παντρεύτηκες. Πώς περνούν
τα χρόνια! Πρέπει να έχουν περάσει –πόσα;– δεκαπέντε χρό-
νια; Όχι, φυσικά, είναι πολύ περισσότερα. Εμένα δε νομίζω να
με θυμάσαι».
Η Γκουέντα κούνησε το κεφάλι της.
«Δε θυμάμαι καν τον πατέρα μου. Θέλω να πω, είναι όλα ένα
αχνό συνονθύλευμα».
«Φυσικά, η πρώτη σύζυγος του Χάλιντεϊ ήταν από τη Νέα
Ζηλανδία, θυμάμαι ότι μου το είπε. Ωραία χώρα πρέπει να είναι».
«Είναι η ωραιότερη χώρα στον κόσμο, όμως μου αρέσει πολύ
και η Αγγλία».
«Έχετε έρθει επίσκεψη ή για να εγκατασταθείτε εδώ;» Χτύπη-
σε το καμπανάκι. «Θα μείνετε για τσάι, φυσικά».
Όταν ήρθε η ψηλή γυναίκα, ο δρ Κένεντι είπε: «Τσάι, σε παρα-
καλώ, και λίγο φρυγανισμένο ψωμί με βούτυρο, ή κάποιο κέικ,
ή κάτι τέτοιο».
Η αξιοσέβαστη οικονόμος είχε βλέμμα φαρμακερό, αλλά είπε
«Μάλιστα, κύριε», και βγήκε.
«Δε συνηθίζω να παίρνω τσάι», είπε ακαθόριστα ο δρ Κένεντι,
«αλλά πρέπει να το γιορτάσουμε».
«Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας», είπε η Γκουέντα. «Όχι, δεν
έχουμε έρθει επίσκεψη. Αγοράσαμε σπίτι». Έκανε μια παύση και
πρόσθεσε: «Το Χίλσαϊντ».
Ο δρ Κένεντι είπε αόριστα: «Ναι, στο Ντίλμουθ. Από εκεί μου
γράψατε».

29/5/2020 1:58:51
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 72
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 72 29/5/2020 1:58:51