Page 73 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 73

«Ήταν μια εξωπραγματική σύμπτωση», είπε η Γκουέντα. «Έτσι
δεν είναι, Ζιλ;»
«Έτσι θα έλεγα κι εγώ», απάντησε ο Ζιλ. «Πραγματικά εκπλη-
κτική».
«Το Χίλσαϊντ πωλούνταν, βλέπετε», είπε η Γκουέντα και πρό-
σθεσε, μιας και προφανώς ο δρ Κένεντι δεν καταλάβαινε: «Είναι
το σπίτι στο οποίο ζούσαμε πριν από τόσα χρόνια».
Ο δρ Κένεντι συνοφρυώθηκε. «Το Χίλσαϊντ; Μα αφού, α, ναι,
άκουσα ότι άλλαξε όνομα. Παλιά ήταν Σεντ κάτι –αν σκέφτομαι το
σωστό σπίτι– στην οδό Λίχαμπτον, κατεβαίνοντας προς την πόλη,
στο δεξί χέρι;»
«Ναι».
«Αυτό είναι. Περίεργο πώς φεύγουν από το μυαλό μας τα ονό-
ματα. Ένα λεπτό. Σεντ Κάθρινς, έτσι το έλεγαν».
«Κι έζησα εκεί, έτσι δεν είναι;» ρώτησε η Γκουέντα.
«Ναι, φυσικά έζησες εκεί». Ο δρ Κένεντι την κοίταξε χαμο-
γελώντας. «Γιατί θέλησες να γυρίσεις στο Χίλσαϊντ; Αποκλείεται
να θυμάσαι πολλά».
«Πράγματι. Για κάποιον λόγο, όμως, ένιωσα σαν στο σπίτι μου».
«Ένιωσες σαν στο σπίτι σου», επανέλαβε ο γιατρός. Τα λόγια
του ήταν ανέκφραστα, μα ο Ζιλ αναρωτήθηκε τι σκεφτόταν.
«Γι’ αυτό, βλέπετε», είπε η Γκουέντα, «έλπιζα να μου μιλήσε-
τε για όλα αυτά, για τον πατέρα μου και την Έλεν και…» κατέληξε
αδύναμα «για τα πάντα...»
Ο άνδρας την κοίταξε στοχαστικά.
«Υποθέτω ότι δεν έμαθαν πολλά εκεί, στη Νέα Ζηλανδία. Και
γιατί, άλλωστε; Τέλος πάντων, δεν έχω να σου πω πολλά. Η Έλεν, η
αδελφή μου, επέστρεφε από την Ινδία στο ίδιο πλοίο με τον πατέρα
σου. Εκείνος ήταν χήρος με ένα κοριτσάκι. Η Έλεν τον λυπήθη-
κε ή τον ερωτεύτηκε. Εκείνος ένιωθε μοναξιά, ή την ερωτεύτηκε.
Δύσκολα καταλαβαίνει κανείς πώς ακριβώς γίνονται τα πράγμα-
τα. Παντρεύτηκαν μόλις έφτασαν στο Λονδίνο και κατέβηκαν στο
Ντίλμουθ, σ’ εμένα. Εγώ τότε είχα το ιατρείο μου εκεί. Ο Κέλβιν

29/5/2020 1:58:52
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 73 29/5/2020 1:58:52
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 73