Page 77 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 77

«Μάλιστα. Από την αγγελία σας, σκέφτηκα...» Τους κοίταξε με
ξαφνική περιέργεια. «Πείτε μου, γιατί βάλατε την αγγελία;»
Η Γκουέντα είπε: «Θέλαμε να έρθουμε σε επαφή με–» και στα-
μάτησε.
«Με έναν άνθρωπο τον οποίο σχεδόν δε θυμάστε;» Ο δρ Κέ-
νεντι φάνηκε να απορεί.
Η Γκουέντα έσπευσε να πει: «Σκέφτηκα ότι, αν μπορούσα να
έρθω σε επαφή μαζί της, θα μου έλεγε για τον πατέρα μου».
«Ναι, ναι, κατάλαβα. Λυπάμαι που δεν μπορώ να βοηθήσω
πολύ. Η μνήμη μου δεν είναι πια αυτή που ήταν. Κι έχουν περά-
σει τόσα χρόνια».
«Ξέρετε, τουλάχιστον», είπε ο Ζιλ, «σε τι είδους σανατόριο μπή-
κε; Για φυματικούς;»
Ξαφνικά το πρόσωπο του δρος Κένεντι έγινε πάλι ξύλινο: «Ναι...
ναι, έτσι πιστεύω».
«Τότε, λοιπόν, σίγουρα θα καταφέρουμε να το εντοπίσουμε αρ-
κετά εύκολα», είπε ο Ζιλ. «Σας ευχαριστούμε πολύ, κύριε Κένε-
ντι, για όλα όσα μας είπατε».
Σηκώθηκε και η Γκουέντα τον μιμήθηκε.
«Ευχαριστούμε πολύ», είπε. «Και όποτε θέλετε, ελάτε να μας
δείτε στο Χίλσαϊντ».
Βγήκαν από το δωμάτιο και η Γκουέντα, ρίχνοντας άλλη μια
ματιά πάνω από τον ώμο της, είδε μια τελευταία εικόνα του δρος
Κένεντι: έστεκε πλάι στο τζάκι κι έστριβε το γκριζωπό μουστάκι
του δείχνοντας προβληματισμένος.
«Ξέρει κάτι που δε θέλει να μας πει», είπε η Γκουέντα όταν
μπήκαν στο αυτοκίνητο. «Κάτι υπάρχει – αχ, Ζιλ! Μακάρι να... μα-
κάρι να μην είχαμε αρχίσει ποτέ...»
Κοιτάχτηκαν και στο μυαλό του καθενός ξεπήδησε ο ίδιος φό-
βος, χωρίς να το ξέρει ο άλλος.
«Η μις Μαρπλ είχε δίκιο», είπε η Γκουέντα. «Έπρεπε να αφή-
σουμε το παρελθόν όπως είχε».
«Δε χρειάζεται να προχωρήσουμε άλλο», είπε αβέβαια ο Ζιλ.

29/5/2020 1:58:52
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 77
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 77 29/5/2020 1:58:52