Page 1599 - JUNIO 2024

Estráñoche… Pasamos por tempos moi difíciles, moi duros, pero a 14
fortaleza do amor entre dúas persoas é a única diferenza entre
tanto pesimismo.

Si a miña vida, só os pesimistas, aqueles de ánimos baixos non son

capaces de remar contra corrente, de levantarse ante tantas
caídas, de seguir amando cando a maioría pensa que xa nada
queda dun sentir tan belo entre dous corazóns.

Son tantas cosas ceo meu, tantas palabras, tantos xestos, tantos

bicos que por agora están clausurados que os gardo celosamente
para aquel momento cando ao fin, despois de tantas noites de
pena, de silencio, de disimulado pranto, espero darchas con todo
afán, coa forza que só o corazón coñece.

Anhelo abrazarche, bicarche, dicirche cousas no teu rostro feliz e

riseiro.

Expresarche as voces dun corazón que sempre che amou, que che
ciela e que che seguirá amando ata non ver cumprida a promesa
que un día ambos nos fixemos.

Pero por agora réstame ser forte, quédanos ser pacientes,
perseverantes e esperar que o tempo faga o seu para ao fin estar
xuntos.

Ti es o meu anxo, a miña bendición, e a miña boa sorte, o meu amor
de todos os meses, de todo o meu tempo.

Todos os días estou contigo, porque todos os días pénsoche,
porque todos os días estráñoche, todos os días faime ilusión este
amor belo que nos atopou sós e uniunos.

Os meus máis belos pensamentos do día voan dalgunha forma
cara a ti, para que os gardes no teu corazón.

O máis esencial, o máis importante deste amor que inspiraches,
envíocho ata onde estás porque perténceche.

Es o meu amor único, o meu amor belo, a sorpresa máis agradable
e fermosa que chegou á miña vida.

Es o máis importante, chegas á miña vida no momento perfecto, só
existimos ti, eu e ese milagre tan marabilloso que nos uniu, non se
se agradecerllo ao Amor, á Poesía, a Deus, ou ao tres por igual,