Page 1603 - JUNIO 2024

Tranquilo amor, xa estou feliz de novo, só foi un momento de 18
tristezas, pero xa que escoiteiche, quedou a miña alma en paz e o
meu amor non se achica ante nada.

Es toda a miña alegría, a miña razón de vivir, o meu poema de amor.

En silencio ámoche.

Cando máis ámoche

Amor meu:

Hai días en que sinto derrubarse a miña vida enteira, os meus soños

as miñas alegrías, pero aínda así é cando máis se que teño que
pelexar pola vida, por eses instantes que a vida me rouba día a día
non se que faría sen a forza que me dás pola túa comprensión por
esas ganas de vivir de loitar e querer chegar a ese destino tan
auténtico nos meus días grazas por ser o eco que alimenta Os

meus desexos constantes de saír de alcanzar ese pedazo de ceo.

Todo cambia e en días como este en que o sol non me regala a súa
calor quixese ser unha ave e voar ata ti e aniñarme nos teus brazos
e sentir a túa calor dándome forzas, esquecerme de todo e
sentirme libre como o vento e romper barreiras e ser na túa vida

esa alegría. E ese medicamento que alivie todos o que á túa vida
afecte. máis como non son nin ave nin vento desde aquí mándoche
os meus bicos eternos.

Sabes que os días pasan lentos e eternos na miña vida e aínda que

nunca haberá unha despedida porque este amor é e sempre será
teu desde o día en que me miraches con eses ollos fermosos que
foron e sempre serán a luz da miña vida sei que a vida é implacable
e non se se os meus ollos veranche de novo máis son feliz porque

ti sempre estarás na miña alma, no meu corazón, nos meus soños.

Os meus brazos por sempre espéranche porque ámoche ben da
miña vida.

Neste día é cando máis ámoche, é cando máis necesítoche que
sintas canto a miña alma ansíache, quero sentirme tan amado, así

como que sintas tan amada e sentirche nos meus brazos durmida
mentres as miñas mans acariñan o teu peito e os meus beizos
dinche que es a miña vida e son en momentos como este cando
eu máis.