Page 1601 - JUNIO 2024

Só vivimos os dous, illados do mundo, porque o desexamos así. 16
Non queremos nada, só a nós, non quero outros bicos, só os teus,
non quero novas palabras, só as túas porque esas son as que

realmente necesito.

Só o teu… só a ti o meu amor de todos os meus tempos, o que cada
mes inspira as miñas letras e dá vida á miña vida e a estas cartas
que facemos con tanto agarimo, ese que nace dun corazón bo
como o teu, como o meu.

Agora que estamos lonxe, pénsame amor, ou déixache levar pola
fantasía de que estamos xuntos ao fin, pois no fondo estámolo,
podémolo sentir como unha suave seda que nos envolve cando
nos nosos cuartos estamos a escribir e léndonos.

Son cartas que un día leremos xuntos, non deixes que estas

palabras se borren da folla, do papiro virtual que as aluma, cheira o
meu amor, saborea a miña caricia afastada. Eu mergúllome nas
túas cartas e debuxo os nosos bicos pensando que quizais de lonxe
ris con nostalxias como as miñas.

Quedo en silencio, pensando en ti, lembrando o teu sorriso, as túas

palabras e sentindo que somos eco o un do outro, porque é como
estar a vivir os teus pensamentos, que son como os meus, iguais
en ausencia e no amor que nos enche a vida.

– Somos eco deste amor – Dóeme a ausencia, e moitas veces,

demasiadas veces, dóeme non poder tocarche, poder sentir que
es meu, que son teu…

Cada paso que dou é para ti e por ti. Sei que tamén son o teu outra
parte, entre nós non hai dúbidas, só esperanza de que cada mes
que pasa achéganos máis o un co outro. Sabes por que?

Porque non hai amor igual que o noso! Por iso quizais moitas veces
as nosas cartas parecen vellas e anellas, pero non é así, estas son
as letras dun outubro que parece máis tenro, máis romántico.

Quero verche feliz, que leas esta carta e síntasche amada.

E aínda que desbasta ata os ósos a espera, lembra amor que ao
final todo valería a pena, son eu a que che ciela cun amor
primaveral e otoñal, todas as estacións pasan por nós, máis ti e eu