Page 1602 - JUNIO 2024
P. 1602

permanecemos perennes  como a  herba,  somos  eternos,  somos                               17
                  amor na súa pura esencia, non hai nada semellante para min.

                  –  É  un  marabilloso  amor  –  É  noite,  moi  tarde,  e  un  frescor  de
                  madrugada fixo brotar estas letras para ti. Sei que sempre esperas

                  as miñas letras, non podía retelas máis tempo pois son agasallo e
                  mostra do profundo amor que teño para ti.

                  De  súpeto,  quixen  escribirche  esta  carta,  para  que  sígache,
                  murmúreche,  fágache  compañía,  e  dígache  algo  de  min  cando

                  afastado camiñas polas rúas da túa cidade.

                  De súpeto quixen enviarche esta carta que é expresión dunha gran
                  certeza, sabes? certeza do noso amor, de que che cielo, ámasme
                  e necesitámonos o un ao outro.


                  En silencio... ámoche.

                  En  silencio  puxen  a  nosa  música  para  escribirche  esta  carta  e
                  dicirche que onte á noite che soñei, sentinche, tan preto de min que
                  case podía tocarche...

                  Que precioso foi soñar estar nos teus brazos, poder acariñar o teu
                  corpo, sen medo a que desapareceses do meu soño... pero era un

                  soño!

                  E triste espertei, quedei calado na miña cama pensando en ti, que
                  farías  a  esta  hora,  se  pensaras  en  min,  moi  sumido  nos  meus
                  pensamentos atopábame cando de súpeto soou o meu teléfono,


                  Que  felicidade!  Eras  ti  dicíndome  "Bos  días  amor,  canto  che
                  estrañei!".

                  Conteiche  do  meu  soño  e  rímonos,  pero  ao  mesmo  tempo  un
                  silencio  quedou  entre  os  dous,  supuxen  que  che  sucedeu  o

                  mesmo que a min, era unha bágoa que rodaba polas nosas fazulas
                  por estar separados.

                  Pero  nada  dixemos,  coñézoche  ben,  a  túa  voz  era  máis  rouca.
                  Sentín a impotencia que che dá a distancia, pero ao mesmo tempo
                  a felicidade de saber que era amado por ti.


                  Son feliz, non esteas triste que eu espero a túa chegada e quero
                  sempre permanecer en ti, nos nosos soños, porque o noso é un
                  amor de verdade, un amor como poucos se dan por este medio.
   1597   1598   1599   1600   1601   1602   1603   1604   1605   1606   1607