Page 1578 - JULIO

Ámoche tanto… 7

O teu amor que moito che estraña... e ámache.

Todas as choivas, todas as letras, todas as nosas cartas.

A alguén como ti non se lle deixa de amar.
Amareiche sempre, de preto, lonxe e onde sexa...

-Non existe un amor máis lindo que este que sinto latexar a cada segundo
dentro do meu corazón namorado de ti... o meu máis belo soño. -

O meu querido e soñado amor:

Hoxe quero escribirche dun futuro, dun destino, dunha certeza, dun amor
grande, contarche cousas menos nostálxicas, pensar que hai un tempo
para nós que xa hai un espazo para amarnos e esquecer tanto tempo

separados.
Hai un lugar que nos espera, onde non se extingue a noite sen o noso bico
mutuo, bico correspondido, onde non hai invernos contra ti, nin contra

min, só a calor dun amor que creceu nas achas da distancia e floreceu entre

madrugadas novas.
A ese lugar levaremos todas as cartas que falan de nós, todos os nosos

recordos, todas esas noites que nos soñamos para non estrañarnos, ti
sabes do que falo, pero xa case pode distinguirse un só rumbo, un carreiro

por onde veremos ti e eu os mesmos cores, os mesmos lugares.

-Levemos a ese lugar o noso destino, destino que un día virou ao noso favor
e deunos a oportunidade de estar xuntos, eu ameiche desde entón, desde a
noite que coincidimos, ou desde antes amábache, e só faltaba atoparche-

A alguén como ti non se deixa de amar unha vez que se lle coñeceu, alguén
como ti sempre se busca, sóñase, sempre se ten a ilusión de atoparlle,
coñecerlle, amarlle, e cando se atopa un amor como o teu, tense a confianza

de que non hai dozura mellor, nin agasallo mellor, nin meta mellor, nin
premio mellor.

O meu amor, lembra:

Nunca estivemos distantes nin por un mar entre nós.