Page 172 - JULIO
P. 172
É un pensamento inevitable que xorde de moi dentro de min, aí onde 19
che metiches con tanto amor.
Estou toliño?
Si, e moi namorado da miña muller.
Ámoche tanto…
O teu amor que moito che estraña... e ámache. Abrázame a alma.
A miña vida era a historia dunha terra gris, onde habitaba unha árbore
sen froitos, plantas sen flores e animais desapiadados que cortaban o
aire coas súas afiadas garras.
A miña vida existía nun mundo sen soños, sen esperanzas nin anhelos.
A miña vida era plana e baleira, fría e amarga.
Pero un día un raio de sol iluminou o meu ceo abríndose paso entre
espesas e negras nubes para ensinarme que máis aló do que os meus
ollos podían ver había un paraíso cheo de cousas belas que podía
cheirar, mirar e sobre todo sentir.
Ese raio es ti que chegaches para devolverme a risa, a alegría e o
entusiasmo que necesito para continuar na loita do día a día.
A túa presenza fai que a miña imaxinación bote a voar, o tempo non
pase e o meu corazón queira saírse do peito para estar un pouco máis
preto do teu.
Ti es o mellor que me pasou. Devolviches a cor á miña terra gris e o
aroma das rosas ao meu aire.
Toma a miña alma e abrázaa forte, e non me deixes ir, nunca tés apartes
de min, pois sen a calor do teu sorriso, xa non podería vivir.
Carta de amor na distancia só para ti
-Vivo para ti-
Teño un doce corazón namorado que só desexa vivir eternamente por
ti.
Corazón que sente a grandeza do amor e a tenrura que me dá a túa
voz.
Dona miña, dona da miña vida ti es o meu eterno e verdadeiro amor.