Page 170 - JULIO
P. 170

Amor, canto che cielo!
                                                                                                              17
                  Amor, chegas á miña vida cando máis necesita un ser resplandeciente
                  que iluminará o meu camiño nesta senda e unha bondadosa man para
                  soster a miña existencia, e é nese momento que che coñezo e véxoche

                  como o meu sol que ilumina o meu ser como o fas a unha bela roseira,
                  a túa dedicación e tenrura fan que esas bágoas desaparezan e feixes
                  que a miña vida se converta en alegrías porque ao percibirche na miña

                  vida sinto a firmeza da enerxía que lle regalaches ao meu corazón.

                  As túas letras coas que sempre me acariñas é querer deter o tempo
                  cando así ao meu lado téñoche e sei que cando chegas á miña vida
                  comprendo que volvín por ti a nacer, dime amor meu como poder eu
                  agradecer todo este sentimento que fas día a día aflorar do meu ser,

                  sei que estás letras son escasas e que non logran nin achegarse ao
                  que  quero  expresar  só  indicio  a  frasear  canto  ámoche,  que  me
                  devolviches á vida, que o meu corazón é teu e que teño o mellor e máis
                  grande agasallo de amor que é o teu corazón xa que alimentaches o

                  meu amor como se alimenta a nosa bela roseira.

                  A miña vida non te alcanzas a imaxinar a cantidade de amor que eu
                  teño  para  darche,  xa  que  só  de  ti  aprendín  o  que  é  sentirse
                  verdadeiramente  amado,  porque  me  coidas,  porque  me  protexes  e
                  guíasme a non volver sentir medo, que cando sente tanto sentimento a
                  mellor forma é declarando ese amor sen calalo e sen sentir vergoña, a

                  ti amor respéctoche e por sobre todas as cousas valóroche, valoro
                  todo o que fas por min como valorar tamén a túa alma, esa que é bela
                  e transparente, hoxe amor meu sinto está necesidade de gritar canto
                  ámoche, canto adóroche e non é un berro para que escoite o mundo, é

                  só un berro que quero que quede perenne no teu pensamento.

                  Non hai palabras para expresarche e sobre todo agradecerche todo o
                  amor xa que sempre me ensinas e dásme forzas, cando me dis que non
                  debemos perder a fe e que sempre estaremos xuntos ao amencer.

                  Sinto en susurros as túas belas palabras no meu oído cando me dis

                  baixiño e con quietitos canto me cielas e sabes amor que é aí cando se
                  acelera o meu corazón e quere saír presuroso ao teu encontro para
                  cun bico tenro dicirche simplemente que es o meu todo e que só ti lle
                  dás á miña vida as ganas de seguir vivindo.
   165   166   167   168   169   170   171   172   173   174   175