Page 1903 - JULIO
P. 1903
Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o 19
amarche día a día, noite a noite. Adóroche vida miña…
Ámoche tanto…
Só por ti
Só por ti esta noite sinto a escribir letras soltas que, como
crebacabezas de mil formas, tentan debullar o sentir dun
corazón que cada día vive nun universo máis modificado.
Un corazón que latexa desenfrenadamente e quere saírse do
peito para correr xunto ao teu e estar cada hora, cada minuto,
cada segundo máis preto, transmitíndoche as calores que
abrazan a miña alma e fanme sentir que a miña vida só ten
sentido se ti formas parte dela.
O amor chegou, ti sementaches a súa semente no meu peito
da que aos poucos vai xurdindo unha árbore que cada día é
máis forte, con raíces sólidas que se aferran ao chan que pisan
os teus pés.
Todos os meus carreiros conducen a ti e é que por ti o meu
corpo estremécese como nunca antes crin que puidese facelo.
Só porque existes as penas e dores internas son máis levadíos,
e sen a túa presenza as miñas alegrías non son completas.
Ti es esa metade perdida que me complementa, dáme
seguridade e minimiza as miñas penas.
Cada "ámoche" pronunciado polos teus beizos é como un
feitizo máxico que transforma o día en noite, o mar en deserto
e os Himalayas nunha pradaría pola que camiño co cabelo solto
e a fronte no alto, sorrindo e sentíndome o home máis ditoso
do planeta.
