Page 1900 - JULIO
P. 1900
Sempre estás para min, nese silencio de amor co cal sei que me 16
comprendes cando teño os meus días difíciles.
Ti sempre me levantas cando peor sinto, feixes dos meus días
as máis belas vivencias cando en min habita a soidade.
Coñécesme e ámasme, non podo pedir máis.
Deus foi bo connosco e regálanos un día máis para poder
dicirnos canto nos amamos.
E sigo coas miñas letras, as miñas cartas que cada mes che
envío...
Estas teñen a humidade do outono e as radiantes cores da
primavera, porque é así como vive este amor no meu corazón.
O ano avanza, pero este amor non se cansa, non se desespera,
porque o teu amor está gravado moito máis alá das estrelas co
seu propio brillo, máis aló do inmenso universo que con mirada
vixiante obsérvanos.
Ti o meu amor, es moito máis grande para min que o universo
enteiro, tanto que os meus ollos apenas poden alcanzar a ver
todo o teu esplendor.
E aquí atópome, sentado e pensando no noso amor...nas
incontables cartas e poemas que xa pasaron polas nosas mans
e os nosos corazóns.
Mergúllome e pérdome entre cada pensamento namorado
mentres as miñas mans instintivamente xa empezan a bordarte
unhas novas e primeiras liñas.
Pero este mes ten algo especial, quizais é pola proximidade
dos meses que un día pareceron tan afastados pero que