Page 1904 - JULIO

Es a responsable da metamorfose máis bela que poida existir, 20

pois xunto a ti vou coñecendo as infinitas cores que matizan a

existencia dos seres humanos, como capullo que se abre ao

vento sinto que as flores do meu xardín axigántanse e danzan

a máis fermosa das melodías.

Paz hai na miña alma, seguridade na miña mente, paixón no

meu corazón e ilusión nos meus soños.

Só por ti respiro, durmo, vibro e anhelo.

Es o mellor que me pasou, por favor, nunca te apartes de min.

Ámoche demasiado.

Así esteas lonxe.

Neste día asollado lémbroche amado meu, lembrar é vivir todos

eses momentos felices que ti me brindas e nin o tempo nin a
distancia lograron afastarse do teu lado.

É o sol o que me trae a calor dos teus brazos e cada raio que

penetra polo meu corpo, sei que son os teus dedos

percorrendo polos sen fins da miña pel, e o vento que rosa polo

meu rostro sei que son os teus bicos que rouban o doce néctar

dos meus beizos.

E cando a noite cae e a lúa brilla xunto ás estrelas, ao miralas

desde a miña xanela sinto o máis doce sentimento e o meu

corazón latexan con todo o amor que por ti sinto, xa que por

medio de las envíasme o máis tenra mensaxe que de amor por

min estas sentindo.