Page 295 - JULIO

Porque non me separa nada de ti, aínda na distancia, 4
estou, aínda cando non me vexas, estou, aínda cando
non me sintas, estou, e estarei... sempre estarei

porque só a ti eu amarei.

Abre o teu corazón o meu amor...

Abre os teus brazos que aquí estou, e sempre estarei.

Ámoche tanto…

O teu amor que moito che estraña... e ámache.

A miña Esposa, a miña Amiga e o meu Amante, sempre

teu, sempre miña, sempre noso. Ámoche o meu Begoña.

(Ti fasme amarche cada día máis)

Mentres estou na miña cama pénsoche e escríboche:

Nunca fun poeta, pero de tanto ler poesías e cartas
de amor, nacen estas letras para ti, están cheas de

esperanzas e ilusións, porque desexo que os teus
ollos lean o que o meu corazón non pode falar.

As miñas mans vólvense torpes e lentas á hora de
escribir, pero cando quero dicirche canto ámoche,
entón todo sae moi rápido e paso da pena á alegría,

porque se que lerás esta carta que che estou
escribindo.

Nestes días que non se se fai calor ou frío danme
moitas ganas de escoitar música, como aquelas
cancións que sempre dicimos que son nosas.

Si o meu amor, poño música e a miña mente voa como

un pajarillo mentres soño...

Si soño moito cos teus bicos! Soño coas túas caricias,
esas que están pendentes nalgún lugar do calendario,
teño fe que un día borraremos os números e entón
quedaremos nós, ti e eu, e o noso amor, ese que agora

se canta en forma afastada, pero cerquita do corazón.

Así é o noso amor, os nosos versos, os nosos escritos,
sen rimas, sen sonetos, só un sentimento que cada día
se vai sentindo con maior forza, e dígocho amor meu...