Page 298 - JULIO

As miñas letras séguenche, eu sígoche, persígoche, 7
búscoche... e atópoche: preto ou lonxe, tarde ou
cedo, hoxe ou mañá.

Porque non podo escapar de ti, es o que fai que cada

mes sexa algo diferente, un amor novo, un amor
renovado porque sempre estouche amando, cada día
máis, cada día con amor renovado polos nosos
encontros e esta unión tan bela que hai entre nós
dúas.

Está claro que este amor é un amor que sempre abundará
no noso ser, é estraño, pero sabes? Cando empezo a
facer cartas para ti, non podo parar, é algo así como
unha adicción.

Será que a nosa mente e os nosos corpos van cambiando?

Amor, non se que será, pero as miñas letras de maio
teñen algo máxico, porque me fan pensar nun mañá máis
temperán.

Camiño e camiño, sempre co teu nome nas miñas cousas,
e é que non quero que che vaias nin por un instante,
quero que me sintas, que saibas que ao meu lado sempre

camiñas ti, cada carreiro achégame máis a ti (soa
raro estando tan lonxe), para min é coma se estiveses
aquí, e claro, debes saber que as distancias nunca
son moi boas, pero eu acéptoas, prefiro isto a non

terche.

Toda esta historia de amor non cabe nas miñas mans,
debo soltala e facela chegar dalgunha maneira alí
onde estas ti, porque non ten sentido escribir a un
destinatario anónimo.

Non amor, ti tes nome, tes o meu amor entre as túas

mans, e gárdasme como se garda un tesouro, seino
polas túas palabras tan cheas de amor e fidelidade.

Sei que me cielas, como eu a ti.

Sei que esperas con ansias as miñas cartas que só son

como un diario do amor do noso día a día...