Page 303 - JULIO

E gústame sentir isto tan lindo, é algo que vai 12
deixando rosas no camiño, aínda que tamén vai
deixando espiñas, dor que nos causa a distancia.

Ti, es o meu amor, o meu gran amor, ese que me fai

pensar que nada pode ser tan malo se estamos xuntos,
ese que toma a miña man e camiña xunto a min... non
para sentirse importante, senón para levarme ao seu
lado como o seu amor, o seu único e anhelado amor...

Estraño a túa voz, es a miña alegría, esa faísca que

tanta falta me fai... canto te afastas, aínda que mo
dis, eu estráñoche.

Sempre é así porque un día que non sei de ti a miña
vida apágase e síntome en total desamparo. Necesito
as túas palabras, os teus bicos, esas "boas noites o

meu amor" e os teus "bos días o meu amor ...",
necesítoos o meu amor.

Non lembro o meu amor, cando foi que deixei de ser
"eu" para ser "nós" para as nosas vidas e plans...

Es o mellor, o máis lindo da miña vida e atópoche

sempre nos meus soños, síntoche e ata che podo
respirar.

Xa non sabería vivir sen o teu amor, sen as túas
risas, as túas tolemias, todo me pode faltar amor...
menos ti, porque xa estás metido na miña vida, no meu

corazón e nos meus ósos...

Gústame amarche desta maneira pouco racional, gústame
saber que sen min ti tamén te sentes abandonada.

O amor é así, non hai explicacións, só se ciela, só
se din palabras ridículas e sen sentido.

O amor fainos uns pouco parvos e ata nos fai parecer
que vivimos noutro mundo, pero non... estamos aquí,
neste universo que cada noite nos entrega as estrelas
que hoxe miramos sós...

Pero chegará o día que unidos estaremos por fin,

facendo todo xuntos.