Page 299 - JULIO

Es dona dos meus versos e as miñas letras, por tanto, 8
déixoche todos os meus bens que só son unha chea de
palabras, pero non é pouco, porque é nelas que gardo

os meus máis belos tesouros que un día poderei lerche.

E nese momento xa non haberá máis distancias, só
seremos dous seres que se amaron por Internet e un
día chegaron a estar xuntos.

As miñas letras son túas...

Ola O meu Amor:

Máis aló de todo o que aquí poida dicir, aprendín a
debuxar as miñas letras nas estrelas, aprendín a amar
completamente coa alma ao golpearme a distancia e
terche lonxe, quizais as miñas palabras soen
repetidas porque...cantas veces tentei transmitirche

nelas de mil maneiras o meu amor, xa dicir que che
cielo soa pouco e ten pouco sentido porque o meu
sentimento é máis grande a unha simple palabra, pero
se estou segura que cada letra dese "Ámoche",, dígoa
e repítoa con base e razón.

O meu mundo era simple mundo, camiñaba e voaba sen
ningún lugar en especial, esperando e só foi
necesario atoparche para entender que o amor si
existía, que algún día sen buscalo chegaría e así
foi, chegaches no momento que menos esperaba, en que
coñecín o carreiro de darlle renda solta aos meus

desexos escribindo... cantas veces fíxeno en silencio
enchendo as paredes do meu cuarto sen protagonista e
agora cambiei todo iso, ese fantasma que buscaba
logrei porlle rostro, nome, o teu.

A distancia e a ausencia aprendín a comprendelas non

me golpeaban porque dunha ou outra forma tráianme as
túas palabras, os teus soños, os teus desexos que
eran tan meus, pero hoxe, quizais nas miñas palabras
escápense algunhas bágoas, non as verás, realmente

quero escribir e máis aló de que sexa unha carta
triste quero darche grazas a ti e ao meu Deus por
permitirme coñecer o amor máis puro e máis belo, a