Page 300 - JULIO
P. 300
ilusión que encheu os meus días, o espertar que 9
acompañaba os meus amenceres, teño que darche as
grazas por darme o poder de ser e converterme en
gaivota e muller, teño que dar as grazas por ter a
virtude de amar e que a pesar de que ese amor estivese
afastado puidese descubrir tantas cousas
marabillosas.
Podo seguir escribindo, ben o sabes, pero non, só
quería que máis aló de que as estrelas debuxen as
miñas palabras e transmitan o meu sentimento no seu
titilar, fose testemuño e testamento este amor
inmortal, eterno e incondicional, só dígoche amor,
grazas polo que me deches, polo que me deixas en cada
pensamento, en cada verso, en cada recordo... grazas
por estar.
Sinxelamente amándoche hoxe e sempre
Quería dicirche que che cielo, o meu amor:
Xa sei que este día non ten nada de especial, pero
para as persoas que non se aman, como nos amamos ti
e eu, pois sabes? amarche a ti, volve todos os días
especiais na miña vida.
Ti dásme forzas cando sinto quebrantado polo desprezo
da xente e disme que eles nunca amaron nin de amor
comprenden, mírasme con tenrura e bícasme na fronte.
Dime ti? Como non han de ser os días especiais na
miña vida, se ti es o sol das frías mañás!, a que
todo me consente e tras un suave bico, dime que me
ciela e que serás miña para sempre!
Sabes que eu nos teus brazos sinto como un neno, que
entre máis forte abrázanlle, máis sente protexido…
Xa sei que nestas letras talvez non haxa nada de
especial pero a miña nena, con todo o meu corazón
quéroche demostrar que tras cada segundo que pasa,
nunca déixoche de pensar pois ti, sempre serás o meu
eterno amor incondicional.