Page 359 - JULIO

pensamento voa cara a ti para roubarche un bico, unha 15
caricia, eses abrazos que sempre se estrañan.

Moitas veces camiñando cara á miña casa lévoche nas
miñas cousas e non me dou conta de todo o tempo que

camiño, porque lévoche aquí na miña boca, porque vou
pronunciando o teu nome, ese que me fai sorrir, pero
tamén chorar.

Son feliz un día, logo son só tristezas porque son
así, por iso as choivas de abril tráenme estas letras

para que cheguen ao teu corazón, dicirche que che
cielo -xa é pouco- dicirche que desexo estar contigo
podería ser máis crible, porque xa moitas veces non
me conformo coas "mensaxes", quéroche comigo, falando
de cinema, ou non falando nada, só contemplando a

choiva pero xuntos! É moito pedir? Creo que non, creo
que o teu amor me dá ese dereito, a querer máis de
ti, pero estamos lonxe e por agora debereime
contentar con pensarche e soñarche no meu cuarto
baleiro de amor e cheo de soidade.

Tomo un café, recoñezo que non debería pois me fai
doer a cabeza, pero é como que o necesito, e escoitar
cancións desas que son ben tristes porque son as que
me fan achegarme máis a ti, ao meu amor soñado, o meu
amor de todos os tempos.

Quero que a distancia se disimule con sinxelas
palabras, e que a recibas como unha caricia que a
miña man ten ganas de darche.

Con estas liñas só quero asimilar aqueles bicos de
amor que os meus beizos gañas teñen de darche.

A este paso nunca terminaría de escribir, son tantas

cousas que quero de ti, nestas letras de abril!

O máis importante o meu amor, e que non se me esqueza
dicirche:

Sempre ao acender o teu teléfono (como di a miña bela

postal secreta "Tes un email") saberás que hai unha
mensaxe miña esperando que ti o respondas.