Page 357 - JULIO

ese soño de amor convertido nunha doce realidade 13
nesta mesma data en que naceu o noso amor....

nosa fermosa primavera!

A vida é bela porque nos amamos

Amarche!

Hoxe vou escribirche esta carta, nela atoparás un
cúmulo de sentimentos que levo no corazón por ti, por
este amor que vai impregnando día a día o meu ser,
porque é tanto o que che cielo que me é imposible

pasar un momento sen que chegues a estar ti na miña
mente.

Se escríboche é porque non podo mirarche aos ollos
para dicirche de fronte todo o que sinto, por que non
podo?

Porque é moita a distancia que divide o teu corpo do
meu, non sabes canto é o meu anhelo de poder pegarme
ao teu peito e sentir os teus brazos rodear o meu
corpo, sentir a túa respiración no meu rostro,
escoitar o rítmico latexado do teu corazón... si tan
só soubeses canto anhelan os meus beizos bicarche,

sentir a calidez das túas mans nas miñas, saberche
preto de min, espertar no medio da noite e verche
durmido no meu leito, bicarche ata desfallecer!

Amor meu, déixame chamarche así, MEU, porque aínda
cando esteamos distantes en presenza, as nosas almas

están unidas por ese lazo invisible que chamamos
AMOR, son tantos os momentos compartidos a través
desta fría pantalla que nos separa, eses instantes
en que fundimos o noso ser nun só, en que desexo con

todas as miñas ansias o poder tocar o teu rostro,
escorregar caricias doces polos poros da túa pel
amarche!, murmurar ao teu oído todas estas palabras
que quedan prendidas da miña boca porque non podo
tocarche, porque non podo bicarche e sinto que a
melancolía chega a min.