Page 353 - JULIO

Doume conta ceo meu que o único que necesito na vida 9
es ti, a túa voz, as túas palabras, as túas caricias…
esas que fan que os meus días teñan sentido.

E aínda que o día preséntese así, eu cámbioo por un

máis colorido, onde estamos ti e eu, onde os «che
cielo» non pairan de dicirse, e é que o amor é así,
non ten medidas, só sabe expresarse e nada máis.

Es todo para min, o meu principio, o meu final non
podo imaxinar unha vida lonxe de ti, porque estás

aquí pegado nos meus ósos, no meu sangue.

Es o meu amor. Es o amor escrito en papel vello con
tinta indeleble, esa que non o borra nin co tempo,
es a miña boca cando digo que che cielo, es o meu
corazón cando dígoche que che estraño, es o meu corpo

cando sóñoche e case podo tocarche con só dicir ti
nome.

Sei que un día me levantarei e o único que farei será
pecharche entre os meus brazos, bicar os teus doces
beizos, eses que sempre me din «ámoche», e eu só

mirareiche perdéndome nos teus ollos…

A lúa quedará apagada ante o brillo do noso amor,
todo deterase, as estacións pasarán, e eu seguirei
abrazada a ti porque xa somos un, xa non haberá
ninguén que poida impedir este romance que temos hoxe
os dous.

Ámoche sempre e gárdoche aquí no meu corazón como o
meu tesouro máis prezado.

Estrañarche xa se me fai un modo de vivir, un modo
de sentir este amor, ninguén dixo que fose fácil,

máis para min calquera sacrificio é pequena fronte
ao gran amor que me regalas cada vez que véxoche,
ámoche tanto!, Sábelo verdade?