Page 634 - JULIO

Es ti o primeiro que penso e o último que recordo en cada día.
14
Na miña mente tan só estás ti. Os meus ollos ilumínanse ao verte e o meu

ser emociónase ao escoitar a túa voz, así é o meu querido amor.

Canto falta para que os teus ollos atópense cos meus? Non o sei, pero

séntote tan preto agora mesmo que o tempo xa non importa.

Estás adherido á miña alma, se dou un paso entón ti tamén avanzas
comigo.

Canto ben me fixeches ao longo do camiño. Ámote… canto te cielo!

Detrás dun "ámote".

O meu amor, o meu pedacito de ceo, canto estraño dos teus beizos un bico.

Canto quero verte neste instante e dicirche moitas cousas máis, porque

aínda teño moito por dicirche, hai tanto aínda detrás desa frase, pero non
me alcanzan as palabras e é que non as hai!

Para o amor non existe un dicionario nin un alfabeto, nin unha regra
ortográfica nin gramatical definida, e aínda así ten o marabilloso don de

comunicarse en todo momento, actúa coa súa propia lóxica e posúe a súa
característica forma de expresión, si, así é o amor.

Cales son as palabras que necesito para falarlle a unha célula do meu
corpo? Ou ao átomo, a un poro ou talvez ao sangue que corre polas miñas
veas? Non podes agarrar a ningún deles e falarlles esperando que

entendan unha linguaxe, unhas palabras que tratan de explicar algo.

Non podes tomar a enerxía que rodea o corpo e tentar falar con ela, con

todo, esas cousas existen, aínda que teñan “unha linguaxe propia”, así é o
corazón que non depende dunha linguaxe porque el é autónomo, é capaz de

pensar, decidir e elixir o seu antollo, ademais de ser capaz de comunicarse
en todos os niveis sen tanta dificultade.

Ámote, é o único que podería dicir porque non teño a capacidade de
describir nin escribir, moito menos traducir esto que di o meu corazón, esto
que grita tan alto e tan forte, esto que eu podo entender pero que me é

imposible de expresar en palabras porque a linguaxe do amor, do corazón,
non está feito para ser lido nin moito menos para ser comunicado pola