Page 631 - JULIO

O amor que por ti teño éncheme de ilusión, de esperanzas e fe, porque aínda
11
a pesar das distancias sento o teu corazón moi preto do meu.

Achégate a min, aínda que só sexa en soños e fálame do teu amor, deses
anhelos que sentes agora que recibes as miñas letras, esas que están

asperxidas de amor e de auga que cae do ceo e empápannos de esperanza
por un mañá próximo onde estaremos ti e eu un día non moi afastado.

Escríboche para pedirche que me deixes consentirte e facer deste amor unha
historia desas que poucas/pouas veces víronse.

Sexamos unha parella que se uniu co tempo moito máis que calquera das

que poden verse cada día.

O noso amor é diferente e aínda que as nosas letras parecesen ser as

mesmas non o son, porque cada mes que pasa acurtamos máis as distancias
e a nosa corda faise cada vez máis curta.

Hoxe, este mes atópome sentado e riseiro porque sei que teño un gran amor,
un marabilloso ser que camiña ao meu lado e que coida e ilumina os meus

pasos.

Desde xa antes de coñecernos sempre soñamos o un co outro, ti e eu, e
dicímolo sempre.

Atopámonos no mellor momento, non tiña que ser onte nin mañá, senón
no preciso momento que a lúa se cruzase co sol, así nos/nos atopamos os

dous.

Xusto cando parecía que todo era escuro nas nosas vidas, chegou a luz coa

túa presenza, amor da miña vida- Es o que sempre soñei.

–Quero amarte sempre. Unha vez que a luz do día foise, eu poderei

seguirestando contigo, pois habitarei no teu corpo coma se aquí estiveses, e
ti nomeu…

Así pasan as horas e eu sigo amándote aquí no meu cuarto que sempre

respira o teu amor, o teu nome; aquí podo escribir estas cartas que te chegan
e fanme saber que estás contento, que sorrís ao ver as miñas letras, que te

chegan como promesas cada mes… porque así te cielo eu.

— Por agora é unha carta, o meu amor… pero eso cambiará