Page 979 - JULIO
P. 979
Enredados entre as sabas, a nosa respiración axítase, o noso amor 17
profúndase...
Que necesidade teño do teu amor! Que necesidade sinto de ti! Ámoche,
necesítoche,
A miña Esposa, a miña Amiga e o meu Amante, sempre teu, sempre miña,
sempre noso. Ámoche.
A miña AMADA
A miña amada é como un vaso de auga no deserto.
É como ter unha barca sempre disposta para poder cruzar á outra beira do
río.
A miña amada é como posuír un faro nas noites máis escuras da miña vida.
É ter unha man tendida para agarrarme en cada caída, uns ollos que miran
o que os meus non ven.
A miña amada é como o pano que enxuga as miñas bágoas, é a risa que me
acompaña cada vez que son feliz.
A miña amada chámase Begoña.
Amala é saber que hai un porto onde chegar cando me perdo nunha
treboada.
É saber que está e que a soidade ao seu lado desvanécese como o fume dun
cigarro cando me abraza e nela atopo a paz.
Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o amarche día a
día, noite a noite. Adóroche vida miña…
Ámoche tanto…
O teu amor que moito che estraña... e ámache.
ES TI A miña LÚA NO HORIZONTE
Es Ti, o meu ceo, a miña lúa, os meus días de sol e de choiva.
Es ti o que máis cielo, o meu refuxio, o meu agocho, o meu soño soñado.
Es ti, o meu aire, a miña lúa, a miña eterna fortuna.
