Page 974 - JULIO

As súas palabras, a súa forma de facerme sentir querido… así é como 12
alimenta a miña vida. Os seus suspiros, os seus bicos, cada detalle de

amor, son a miña forza e a miña motivación para seguir enfrontándome ao

mundo.
Confésovos que pasou algo máis de oito meses desde que a coñecín e o

cielo máis que o primeiro día, sempre a respectei, nunca a tratei mal, quero

chegar a ser o seu home perfecto.
Aquí estamos, amándonos, e quero que saibas que es ti o meu amor eterno,

es a miña paixón, que por amarche daría a miña vida nun instante.
Quero que saibas que che cielo con toda a miña alma, que es o máis
especial que á miña vida puido chegar, que sen ti eu non son nada, que por

ti son quen son.

Deime conta de que son afortunado… afortunado de terche, afortunado de
amarche, afortunado de coñecerche. Ámoche. Por que? Son demasiadas

razóns, non podería darche unha resposta… a túa mirada, a túa voz, a túa

forma de bicarme… as túas mans, o teu cabelo, a túa risa….
Es tan única e diferente que non teño ollos para ninguén máis, nin espazo

no meu corazón nin na miña mente.
Es ti quen eu sempre esperei, día tras día… é por ti que nunca perdín a

esperanza, es ti por quen eu pedía noite tras noite… se puidese
transmitirche o que sinto cando me tocas, o moito que estraño o teu sorriso
canto non véxoche, así talvez, só talvez, poderías comprender o que sinto

por ti.

Tan tenra, tan sincera, tan guapa, tan intelixente, tan divertida… ás veces
creo que non che merezo.

Quixese escaparme contigo moi lonxe de aquí, a un mundo onde ninguén
máis exista, onde ninguén nos interrompa e podamos amarnos sen ser
presas do tempo…

Ámoche, o meu amor, grazas por deixarme soñar contigo, por facerme vivir

de ti, por provocar a ilusión que leva o teu nome.
Grazas por elixirme, elixirme para acompañarche, elixirme para camiñar

xuntos pola vida. Grazas, e un millón de grazas por deixarme amarche.