Page 969 - JULIO

Ti, es o meu amor, o meu gran amor, ese que me fai pensar que nada pode 7
ser tan malo se estamos xuntos, ese que toma a miña man e camiña xunto

a min... non para sentirse importante, senón para levarme ao seu lado
como o seu amor, o seu único e anhelado amor...

Estraño a túa voz, es a miña alegría, esa faísca que tanta falta me fai...

canto te afastas, aínda que mo dis, eu estráñoche. Sempre é así porque un
día que non sei de ti a miña vida apágase e síntome en total desamparo.
Necesito as túas palabras, os teus bicos, esas "boas noites amor" e os teus

"bos días...", necesítoos o meu amor.
Es o mellor, o máis lindo da miña vida e atópoche sempre nos meus soños,
síntoche e ata che podo respirar. Xa non sabería vivir sen o teu amor, sen

as túas risas, as túas tolemias, todo me pode faltar amor... menos ti,
porque xa estás metida na miña vida, no meu corazón, na miña alma e nos

meus ósos...

Gústame amarche desta maneira pouco racional, gústame saber que sen

min ti tamén te sentes abandonada.
O amor é así, non hai explicacións, só se ciela, só se din palabras ridículas

e sen sentido.
O amor fainos uns pouco parvos e ata nos fai parecer que vivimos noutro
mundo, pero non... estamos aquí, neste universo que cada noite nos

entrega as estrelas que hoxe miramos sós...

Pero chegará o día que unidos estaremos por fin, facendo todo xuntos.
Nese momento chegará o final desta fermosa historia de amor - a túa e a

miña

Ámoche máis aló do entendemento e razoamento... só ámoche. Si, ámoche

con todo o que son e o que teño...

Bos días o meu amor. Sempre en min, sempre en ti, sempre en nós.
O teu amor...

Desde o meu recuncho para ti,

O teu amor na distancia. Ámoche tanto…
O teu amor que moito che estraña... e ámache.