Page 977 - JULIO
P. 977
Os meus dedos debuxan o contorno dos teus beizos, míroche extasiado 15
retorcerche entre os meus brazos cando baixo novamente en tolo percorrido
ata o teu ventre... axítasche, toléasme, as túas mans, o meu alento, a miña
lingua xogando ardentemente coa flor que se abre ao contacto do meu
alento.
Chego tolo de ansiedade ao delta das túas pernas que se abren ao meu
paso dócilmente, afundo a miña boca na canle do teu río desbordado de
tanta tolemia, jadeos, gemidos, luxuria... o meu corpo dentro do teu
deslízase nun ir e vir a fume de carozo.
Vaivén como de ondas que nos arrastra dulcemente, aférranse as túas
mans ás miñas costas mentres me perdo na túa mirada.
De súpeto, son un cabalo desbocado sobre o teu corpo, as miñas mans
aférranse aos teus peitos, a túa boca é o manancial para os meus bicos, e
caemos rendidos de amor e de desexo por esta febre que nos consome en
lume.
A CURVA DAS túas COSTAS
A miña pel quéimase sen a túa sombra.
Es a medida de todas as cousas, porque todo empeza e todo acaba en ti.
Ás veces o recordo da túa beleza asáltame no autobús ou no metro e non
penso noutra cousa, non podo ver outra cousa, nin caras, nin cóbados, nin
escaleiras.
Soño esperto coa curva das túas costas, no tacto da curva das túas costas,
en como cheira e sabe a curva das túas costas.
Todos os meus soños comezan e terminan na imaxe da curva das túas
costas.
GÚSTASME
Gústasme despeiteada pola mañá.
Gústasme cos ojitos cerraditos tapadita dentro da cama.
Gústanme as túas mans, gústame as túas costas.
Gústame a curva das túas cellas, as túas longas pestanas.