Page 17 - ก่อนตะวันจะอับแสง
P. 17
ุ
ี
ั
ี
ภัลลภเริ่มคิดหนก ไม่รู้จะท ำยังไงด แม่ก็กมขมับ เพรำะไม่มี มะปรำงรีบขับรถไปร้ำนของตนทันท รีบเอำชดและเครื่อง
ุ
้
่
เงินมำให้รักษำพอ จังหวะเดยวกันนน พอก็ลมตำขึนมำและเรียก แตงหน้ำใส่ในรถ และให้เพอนของมะปรำงแตงหน้ำภัลลภทันทในรถ
่
ี
ั
้
ื่
่
ื
่
ี
่
่
่
ภัลลภเข้ำไปใกล้ ๆ “พอขอโทษลูกนะ พอเข้ำใจลูกนะ พอรู้ว่ำลูก เพื่อประหยัดเวลำ
่
็
่
่
ู
ื่
อยำกไป ไม่ต้องคิดว่ำไปเพอเอำเงินมำรักษำพอนะ แตคิดซะว่ำไปท ำ มะปรำง : ภัลลภ เชดน ้าตาลก เราต้องเข้มแข็ง ท าให้พอกับ
ตำมฝนของตนเอง พอให้พรให้ลภชนะนะ” ภัลลภกอดพอทันท นำตำ แม่เห็นว่าเราท าได้
่
้
ั
่
ี
้
่
่
ไหลพรำกอย่ำงไม่รู้ตัว แม่ และมะปรำงทอยู่ในห้องด้วย ตำงซำบซึง ภัลลภ : ได้ครับพีมะปราง
ี่
่
ิ
กับสิ่งทเกิดขน ภัลลภเริ่มแตงองค์ทรงเครื่อง ประทนผวด้วยเครื่องหอมตำง ๆ
่
ี่
้
ึ
ิ
ภัลลภ : พ...พ...อ...พอครับ ผมรักพอนะ พอรอผมนะ เดยว ในกำรประกวดครังนไม่เหมือนครังก่อนหน้ำ ครังนได้ภัลลภมี
้
ี
่
่
่
้
ี
ี
้
้
่
้
๋
็
่
ี
ผมจะเอามงกฏมาฝาก ประสบกำรณ์มำก่อน ครังนได้ก ำลังใจเตมร้อย ครังนได้รับพรจำกพอ
้
้
้
้
ี
็
ี่
่
ี่
้
ู
ื
พ่อ : อม พ่อจะรอนะลก และแม่มำเตมเปยม มีเปำหมำยทแนนอน
ู
ู
ู
่
๋
ี
มะปรำง : คุณพออดทนนะคะ เดยวหนจะดแลภัลลภในการ มะปรำง : ลภ ส้ ๆ นะลก ท าให้เต็มท ี
่
ู
ประกวดเอง คุณพ่อและคุณแม่ไว้ใจหนได้เลยค่ะ ภัลลภ : ครับพีมะปราง
ู
่
พ่อ : ฝากไอ้ลภมันด้วยนะหน ู มะปรำงส่งภัลลภขึนเวท ซึ่งก็เปนไปตำมคำด ภัลลภโชนแสง
็
้
ี
ู
ู
ี่
ุ
แม่ : หน ฝากด้วยนะลก และลภ แม่เปนก าลังใจให้นะ ควำมสง่ำอย่ำงทสด กรรมกำรมองตำอย่ำงไม่กระพริบ แทบไม่เชื่อ
็
ิ
ุ
้
ื่
้
ี่
่
้
ภัลลภยิมทังนำตำให้พอกับแม่เห็น เพอให้ท่ำนทังสองได้ สำยตำว่ำนคือผู้ชำยจริง ๆ หรือ สดท้ำยภัลลภก็คว้ำรำงวัลชนะเลศมำ
้
สบำยใจ ครอง เวทแล้ว เวทเล่ำ จนได้เงินรำงวัลมำพร้อมทจะจ่ำยค่ำ
ี่
ี
ี
มะปรำง : ไปลภ เดยวจะไม่ทันการประกวด รักษำพยำบำลให้กับคณพ่อ
ุ
๋
ี
่
ู
ี
่
ู
ภัลลภ : ได้ครับพีมะปราง แม่พ่อ ผมไปกอนนะครับ มะปรำง : เกงมากลก พดีใจกับหนมาก ๆ นะ
่
่
แม่ : โชคดีนะลภ ภัลลภ : ครับพมะปราง ขอบคุณพมาก ๆ นะครับ ส าหรับ
ี
่
ี
่
่
โอกาสทุกโอกาส ผมไม่รู้จะตอบแทนพยังไงดี
ี
15
