Page 15 - ก่อนตะวันจะอับแสง
P. 15

ู
                                                          ็
                                                                                                                                  ี
               แม่ :  เสียงเอะอะอะไรกันพ่อ เห้ยย ! พ่อเองท าอะไรอะ                         พ่อ :  แกไม่ต้องมาแก้ตัวแทนมัน ฉันเล้ยงลกของฉันมาอย่างด      ี
                                                                                                                       ็
                                                                                      ี
                                                                                                 ็
               แม่ตกใจมำก เมื่อเห็นลูกตัวสั่นอย่ำงไม่เคยเห็นมำก่อน ตำของ            เล้ยงให้มันเปนผู้ชาย แล้วมันมาเปนแบบน้     ีได้ยังไง ไปประกวดอะไร
        ภัลลภแดงมำกจนไม่เห็นตำขำว                                                   แบบน้ สกปรกสิ้นด
                                                                                                       ี
                                                                                          ี
               พอ :  เธอรู้เธอเห็นกับเรืองพรรค์น้ ด้วยใชไหมแม่ เอง                         หลังจบค ำพูด พ่อโยนมงกฏและสำยสะพำยของภัลลภลงบ่อนำ
                                            ่
                                                               ่
                 ่
                                                                           ็
                                                       ี
                                                                                                                                                       ้

                                           ี
                       ่
                   ู
                ุ
        สนบสนนลกใชไหม ให้มันได้แบบน้สิวะ !!!!                                       ภัลลภร้องไห้อย่ำงสดเสียง
                                                                                                       ุ
           ั
                                    ่
               แม่ :  แกพอได้ละพอ ไอ้ลภมันกลัวตัวสั่นไปหมดแล้ว หยุด                        ภัลลภ :  พ่อ...... อย่า...
                                                                                                                                         ู
                                                                                                                                                   ึ
                                                                                                                                            ี
        ได้แล้ว                                                                            พอ :  อย่าอะไรของมง มงไปประกวดท าไม กเล้ยงให้มงเปน
                                                                                                                                                      ็
                                                                                                                 ึ
                                                                                             ่
                                                                                                                    ึ
                                                                                                      ็
                                                                                                                                ู
                                                                                                  ึ
                                                                                                                                          ู
                                                          ี
                                                                                                                  ู
                                                          ่
                                                                                                                           ื
                                                                                                                           ่
               พ่อ :  แกไม่ต้องมาพูดมาก ถอยไป แกไม่เกยว                             ผู้ชาย ท าไมมงเปนแบบน้     ี กอายคนอน กอายเขา กอายชาวบ้าน
                                                                                      ็
                                                                                                                         ู
               พอผลักแม่ออกจำกภัลลภ พลำงง้ำงมือทจับไม้หวำยตเข้ำท            ี่      เปนไปได้ กไม่อยากให้มงเกดมาเปนลกกด้วยซ ้า
                                                                       ี
                                                                                                            ึ
                                                                                                               ิ
                                                                                               ู
                                                                                                                      ็
                 ่
                                                          ี่
                                                                                                                            ู
                                    ็
                                                                                                                                                      ็
                                                                                                                 ้
                                                                                                                 ั
        ท้ำยทอยของภัลลภอย่ำงเตมแรง ภัลลภร้องออกกรีดออกมำอย่ำง                              เมื่อภัลลภได้ยินอย่ำงนน จำกอำรมณ์เศร้ำและกลัวก็กลำยเปน
                                                             ๊
        เจ็บปวด                                                                     อำรมณ์โกรธทันท   ี
                                           ึ
                          ๊
                                              ู
               พ่อ : มงกรีดออกมาท าไม มงลกผู้ชายไหม กเล้ยงให้เปนผู้ชาย                     ภัลลภ :  ได้ ถ้าจะพดแบบน้    ีกได้ ผมกไม่อยากอยู่กับพอแล้ว
                                                              ี
                       ึ
                                                                     ็
                                                           ู
                                                                                                                         ็
                                                                                                                                  ็
                                                                                                                ู
                                                                                                                                                  ่
        มงท าไมเปนแบบน้!!                                                           เหมอนกัน
                   ็
                           ี
                                                                                        ื
          ึ
                                                                                                                               ้
                                                                                                                            ุ
                                                    ุ
                 ่
               พอพลำงพูด พลำงฟำดไม้หวำยไปทกส่วนของภัลลภ ภัลลภ                              ภัลลภพยำยำมพยุงตัวเองให้ลกขึน และวิ่งออกจำกสวน
                                                                   ้
        ร้องออกมำอย่ำงเจ็บปวด แม่รีบเอำตัวมำบังแทนลูก มือทังสองข้ำง                 อย่ำงไม่สนใจค ำพูดของพ่อและแม่
                    ่
        เจ็บลูกไว้แนน                                                                      แม่ :  ไอ้ลภ เองจะไปไหน
                                                                                                          ็
                                                   ู
                                    ่
                                                                                                                                       ็
               แม่ :  แกพอได้ละพอ เห็นไหม ลกมันกลัวตัวสั่นหมดแล้ว                          พ่อ :  ไม่ต้องไปห้ามมัน มันจะไปตายทไหนกปล่อยมันไป
                                                                                                                                 ่
                                                                                                                                  ี
        มันโตแล้วนะพอ ฉันยอมรับกได้ว่าฉันมส่วนร้เหนกับเรืองน้       ี แต่สิงท ่  ี         แม่พลำงพูดร้องไห้ พลำงสงสำรลูก
                                                      ู
                                                ี
                                                         ็
                                                                         ่
                                                                ่
                       ่
                                      ็
                                                                                                                                       ี
        มันท ามันกไม่ได้ไปท าให้ใครเดือดร้อนไม่ใช่หรอ                                      แม่ :  เห็นไหมพอ แกท าอะไรกับลกไป สิงทแกท้งไป มันเปน
                                                                                                                                                      ็
                                                                                                                                            ิ
                   ็
                                                                                                                                    ่
                                                                                                            ่
                                                                                                                                       ่
                                                                                                                              ู
                                                                                                                                 ่
                                                                                        ี
                                                                                                                      ็
                                                                                     ่
                                                                                    สิงทมันอยากท าตั้งนานแล้ว ฉันกบอกแกอยูทุกวันไม่ใชหรอ ว่ามัน
                                                                                        ่
                                                                                                                                             ่
                                                                               13
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19