Page 13 - ก่อนตะวันจะอับแสง
P. 13
ี
่
ั
่
ึ
ื
ื
ึ
“ทแข่งฟุตบอลเมอคนอะ กลับดกไหม” กัลยำรีบกลับค ำพูด และแล้วเวลำก็ล่วงเลยมำถงตอนกลับบ้ำน ภัลลภน่งรอ
ี่
ี
อย่ำงทันททันใด พี่มะปรำงทจะนำมงกฏกับสำยสะพำยมำคืนให้
่
เมื่อพอกลับบ้ำนภัลลภก็รีบมำก ำชับกัลยำทันท ให้หยุด มะปรำง : ลภ
ี
พูดเรื่องน ภัลลภ : อ้าวพีมะปราง สวัสดีครับ
้
ี
่
ื
่
ี
ี
ภัลลภ : เกอบไปแล้วไหมล่ะกัลยา มะปรำง : สวัสดจา พขอโทษด้วยจริง ๆ นะ พอดพมงานด่วน
ี
่
ี
ี
่
ี
ึ
ี
กัลยำ : ลภ ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ มการประกวดอกงานนงทอ าเภอใกล้ ๆ และพรุ่งน้ ีพต้องกลับ
ี
ี
่
็
ู
ู
ภัลลภ : เออนา ไม่เปนไร ฉันร้ว่าเธอคงไม่ได้ตั้งใจ กรุงเทพฯ แล้วด้วย ต้องเอาสายสะพายกับมงกฏมาคนหนนะ หนโอเค
ื
ู
่
ี
่
ี
่
ี
กัลยำ : ขอบใจนะทเข้าใจเรา เออ แต่น พมะปรางบอกฉันว่า ใช่ไหม
ี
ี
๋
กอนเลิกเรียนอะ เดยวพเขาจะเอามงกฏกับสายสะพายมาคนให้กับ ภัลลภ : โอเคครับผม ผมมวิธีจัดการกับมันแล้วครับ
่
ื
่
ี
ี
ี
่
ี
เธอนะ เพราะว่าพมะปรางมธุระต้องไปกรุงเทพฯ วันพรุ่งน้ มะปรำง : งั้นดเลย
ี
ภัลลภ : เอ่อ...อ.. แล้วฉันจะท ายังไงดล่ะกัลยา ฉันจะเกบมัน มะปรำงพูดพลำงหยิบเอำมงกฏและสำยสะพำยมำให้กับภัลลภ
ี
็
ี่
ไว้ตรงไหนด ี ภัลลภมองอย่ำงตำไม่กระพริบ นคือรำงวัลแรกของภัลลภ ทท ำให้
ี่
ั
็
ั
็
่
่
ี
กัลยำ : เอาเถอะนา วันน้ ีเธอเกบไว้ทเธอกอน แอบไว้ให้ด ี ตนเองได้ท ำตำมควำมฝน และได้ท ำให้ฝนของครอบครัวเปนจริง
่
ี
่
่
ื
็
และฉันกับฟาใสจะไปบ้านเธอเพอจะเอาไปเกบไว้ทบ้านของฉันนะ ภัลลภ : ขอบคุณพีมะปรางมากเลยนะครับส าหรับทุก ๆ อย่าง
้
ี
่
ี
่
่
เธอไม่ต้องห่วง มะปรำง : ยินดเสมอจาลภ งั้นพไปกอนนะ มอะไรมาหาพได้
ี
ี
่
ภัลลภ : ขอบใจเธอมากนะกัลยา เธอช่วยฉันได้มากจริง ๆ ทบ้านเลยนะ
ี
่
่
กัลยำ : เรืองแคน้ ีเอง จิบ ๆ นา งั้นเราไปเข้าแถวกันเถอะ ภัลลภ : ได้ครับผม
๊
จะถึงเวลาละ และภัลลภก็จ ำเสียงรถของพอได้ ภัลลภรีบยัดมงกฏและ
่
๋
ี
ั
่
สำยสะพำยลงในกระเปำนกเรียนทันท เพรำะกลัวพอจะเห็น และรีบ
้
ขึนรถกลับบ้ำน
11
