Page 8 - ก่อนตะวันจะอับแสง
P. 8
ึ
ิ
ภัลลภ : ผมโอเคครับ แต่ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่ผมจะโอเคไหม เอ่อ... ......เมื่อถงงำนวัดธดำจ ำแลง.......
ผมถามพมะปรางได้ไหมครับ ว่าทพมะปรางเปนแบบน้ ี พอกับแม่ กัลยำ : เธอกรีบซ้อรีบกนได้ไหม เนย ไอ้ลภจะแข่งแล้วหรือ
ี
็
ื
ิ
่
ี
่
่
่
ี
็
ี
่
ี
็
็
ี
่
พมะปรางไม่ว่าหรอ เปล่ากไม่รู้ เวทกไม่รู้อยู่ไหน เธอรีบ ๆ หนอยเร็ว
่
่
็
่
ี
มะปรำง : พกคล้าย ๆ น้องน่นแหละ แม่เปนคนเดียวทเข้าใจพ ี ฟำใสทก ำลังขมุกขมัวกับกำรซือของกินในงำน “เออนา นฉันก ็
ี่
ี
ั
้
่
่
ี
้
็
ส่วนพอพแกกจะดุ ๆ หนอย ไม่ยอมรับ แต่พอกาลเวลาเปลียนไป จะซื้อของกินไปให้เสร็จสรรพเลยไง เดี๋ยวไม่ต้องวนออกมาซื้ออีก
่
่
่
่
ี
็
่
ึ
่
่
็
ี
ี
ี
ี
ี
์
่
ี
็
พพสจนให้เขาเหนว่าพเปนแบบน้ ีพกมการศกษาทด เรียนได้เกยรต ิ ได้ดูลภแข่งยาว ๆ เลยไง”
็
ิ
ี
ู
้
่
ั
้
ั
่
ื
ี
ี
็
ื่
ี
ิ
นยม มเงินส่งให้พ่อแม่เดือนละห้าหกหมน และล่าสุดพกซ้อบ้านให้พอ ส่วนภัลลภนนก็ตนกลัวอยู่หลังเวท มะปรำงเห็นแบบนนจึง
่
ื
ี
่
ื
กับแม่เมอเดือนทแล้ว สุดท้ายพ่อเขากเปดใจ แต่น้องรู้ไว้เถอะว่า ทเขา ไม่รอช้ำรีบไปปลอบประโลมภัลลภทันท ี
ิ
็
ี
่
่
็
่
ี
ื
ั
่
็
ท าแบบน้กับเรา กเพราะว่าเขารักเรานะ เขาเปนห่วงเรา มะปรำง : ลภ ฟงพนะ นกถึงความฝนของตนเอง ท าเพอ
ี
ั
ึ
มะปรำงพูดนำตำก็ไหลอำบทังสองแก้ม ครอบครัว เอาเงินรางวัล เอามอเตอร์ไซค์มาให้ได้ อย่าไปกลัวมัน
้
้
ั
๋
ี
มะปรำง : เอาล่ะ พอละ เดยวเข้าไปอาบน ้า แต่งหน้าท าผมกัน ก้าวข้ามผ่านมันไปให้ได้ และทส าคัญ ลภได้หมายเลข 10 ฟงให้ด
ี
ี
่
จะไปสายแล้ว รีบ ๆ เลยนะ หนไม่ได้ชือ ลภ แล้ว แต่หนจะชือ “ลิล ลิลณิภา” แทน ตั้งใจท าให้
่
ู
ู
่
ู
มะปรำงปำดนำตำ และรีบให้ภัลลภไปอำบนำ แตงตัว มันดีทสุด และพเชือว่าหนท าได้
ี
่
้
้
่
่
่
ี
ั
ั
้
แต่งหน้ำท ำผม เพื่อเตรียมไปงำนธดำจ ำแลง ลภได้ยินเช่นนน ภำพควำมฝน ภำพควำมหวังในกำรจะนำของ
ิ
รำงวัลไปให้พอกับแม่ก็ปรำกฏขึนทันท มันเปนสิ่งทกระต้นให้ภัลลภ
ี
ุ
ี่
็
้
่
ี่
ุ
ต้องท ำมันให้ดทสด
ี
ขำสองข้ำงทไม่เคยใส่ส้นสูงมำก่อน แตอำศัยกำรครูพักลักจ ำ
่
ี่
์
จำกโทรทัศน ซึ่งควำมฝนของลภอีกอย่ำงหนง คือ กำรประกวด
ึ่
ั
ั
นำงงำมน่นเอง
6
