Page 7 - ก่อนตะวันจะอับแสง
P. 7
ี
ู
่
่
ี
่
๋
ี
ี
ื
“เดยวหนท าธุระกับเพอน ๆ ให้เสร็จ แล้วมาเจอพทลานจอด ภัลลภ : ไม่มครับพีมะปราง
่
ี
๋
้
รถนะคะ เดยวเราจะไปแต่งตัวกัน” พสำวพูดพร้อมกับยิมให้อย่ำงมี หลังจำกมะปรำงได้ยิน มะปรำงรู้สึกเศร้ำในใจ
ี่
ควำมหวัง พร้อมกับรีบเดนไปท ำธระต่อ “เดกคนน้ไม่มอะไรเลยจริง ๆ เลยสินะ”
ิ
ุ
ี
็
ี
ี
่
ี
๋
ั
่
ี
ี
“แต่ว่าเธอ... ฉันจะบอกพอกับแม่ของฉันว่ายังไงด ทฉันได้เงิน มะปรำง : งั้นเดยวใช้โทรศพท์พนะ
่
กับรถมอเตอร์ไซค์มา” ภัลลภกล่ำวด้วยควำมกังวล ภัลลภ : ได้ครับผม
ิ
ี
่
ุ
ั
“โอ้ยลภ ให้เธอชนะกอนเถอะ ตอนน้เธอคดเอาแคความสนก ภัลลภยกหู ปลำยสำยคือเสียงของแม่ภัลลภน่นเอง
่
เฮฮากพอ ถ้าชนะแล้วค่อยว่ากัน เธอรีบไปเจอกับพเขาเถอะ เดยวฉัน แม่ : ฮัลโหล ใครคะ
ี
๋
็
ี
่
่
ี
ี
้
กับฟาใสจะรีบกลับบ้านไปรอเชียร์เธอทขอบเวท” กัลยำพูดให้ ภัลลภ : แม่ ลภนะ
ื่
้
่
็
ก ำลังใจเพอนและลมซือของไปทันท เพรำะต้องรีบกลับบ้ำนไปแตงตัว แม่ : เอ้อ ว่าไงไอ้ลภ พ่อเองยังไม่ไปรับอกรึ
ี
ื
ี
่
เชียร์ภัลลภ ภัลลภ : เปล่าครับ แม่บอกพอด้วยนะ ว่าวันน้ไม่ต้องมารับผม
ี
ส่วนภัลลภก็รีบเดนไปหำพี่สำวทันท วันน้ผมซ้อมบอลดก คงจะกลับบ้านดกหนอยนะครับแม่
ึ
ี
ิ
่
ึ
ี
“อ้าว น้อง ” เสียงพี่สำวทักทำยภัลลภ แม่ : เออ ๆ ได้ ๆ ดูแลตัวเองด้วยนะลกนะ
ู
ื่
“สวัสดีครับ พเอ่อ..พ...” ภัลลภพูดด้วยควำมตนเต้น ภัลลภ : ครับแม่
่
ี
่
ี
“พชือมะปรางค่ะ น้องขึ้นรถสิ” ภัลลภเอำโทรศัพท์ให้มะปรำง และถำมมะปรำงทันทว่ำ
่
ี
่
ี
“ได้ครับพีมะปราง” ภัลลภ : ท าไมถึงจะเอาผมไปประกวด
่
ี
่
ี
ี่
็
ั
่
หลังจำกนนพมะปรำงก็พำภัลลภไปลองชดและแตงหน้ำทันท ี มะปรำง : คอเดกทพจะเอาไปลงประกวดเขาปวดท้อง
ุ
่
้
ื
ี
็
่
็
เพื่อจะให้ทันกับงำนธดำจ ำแลงประจ ำต ำบล กะทันหัน แข่งต่อไม่ไหว พเลยมาเปนแมวมองหาเดก ๆ ทหนวยก้าน
่
่
ิ
ี
่
็
่
ภัลลภ : ผมขอกลับบ้านกอนได้ไหมครับ พอดไม่ได้บอกพอ คล้าย ๆ กับเดกคนน้น พเลยได้น้องมา แต่ว่าน้องโอเคใช่ไหม
ั
ี
ี
่
กับแม่ครับว่าจะไม่ได้กลับบ้าน
่
มะปรำง : อ้าว! หรอ พขอโทษนะ น้องไม่มโทรศัพท์หรอ
ี
ี
5
