Page 4 - ก่อนตะวันจะอับแสง
P. 4
่
๋
๊
็
ี
็
“โอย” เสียงภัลลภดังขึ้น “เฮ้ย ไอ้ลภ เองเสร็จยัง เร็ว ๆ หนอย เดยวแม่เองจะไปขาย
ื่
ิ
็
ี่
แม่ตกใจ “เปนอะไรลภ” พลำงเดนไปหำอย่ำงตนตระหนก ของไม่ทัน” พ่อเรียกภัลลภเพื่อไปส่งลูกทโรงเรียน
้
ี่
ึ
ิ
่
ื
ิ
ภำพทเห็น คือ นวของภัลลภอำบไปด้วยเลอด แม่รีบไปเอำกล่อง “ครับพอ เสร็จแล้วครับ” เสียงเดนลงบันไดตงตัง รีบลน
ิ
ี่
้
้
ี
ี
ปฐมพยำบำลบนบ้ำนมำทันท เพรำะวันนภัลลภได้เสียเวลำไปกับกำรท ำแผลจำกนวทพลำดจำกกำร
“โอ้ย ไอ้ลภ เองท าอะไรเน้ ีย ไป ๆ ขึ้นบ้าน ไปท าแผลข้างบน เย็บกระทงให้แม่
็
็
่
ี
ทเหลือแม่ท าเอง” แม่พูดด้วยควำมเปนห่วง “แม่ หวัดดีครับ”
“แต่แม่...” “เออ ๆ ตั้งใจเรียนล่ะลภ” เสียงแม่ทผดออกมำจำกห้องครัว
ุ
ี่
ื่
๋
ี
“ไม่ต้องมาตงมาแต่ รีบ ๆ ขึ้นบ้าน เดยวจะไปโรงเรียนสายเอา ภัลลภได้หยิบเอำขนมหวำนส่วนหนงของแม่ไป เพอนำไปขำย
ึ่
็
้
ี่
ุ
ี
้
ี
่
็
ึ่
รีบไปอาบน ้าแต่งตัว เดยวพอเองกจะมาละ” สินสดค ำน ภัลลภรีบ ทโรงเรียน เพื่อเปนกำรหำรำยได้อีกช่องทำงหนง
๋
็
ื
คว้ำกล่องปฐมพยำบำล พลำงเอำมือกมเลอดให้หยุดไหล “เออ เช็กดูความเรียบร้อยของตัวเองหน่อย ว่าพร้อมแล้วยัง
ุ
็
้
รีบปฐมพยำบำลตนเองและรีบอำบนำไปโรงเรียน ลืมอะไรบ้างไหม” เสียงพ่อพูดด้วยนำเสียงเปนห่วง
้
ุ
ภัลลภฉกคิดชั่วขณะ “ไม่ครับ ครบแล้วครับ”
็
“ถ้าวันหนงพอกับแม่เรารู้ แกจะด่าจะว่าอะไรเราไหมนะ” “อะไป ครบแล้วกขึ้นรถกัน”
่
่
ึ
้
ี
ี่
้
เสียงควำมคิดของภัลลภดังก้องขึนในหัวสมองของภัลลภทันท รถมอเตอร์ไซค์ไอ้แก่ทแสนจะเก่ำคันน มีมำตังแตภัลลภยัง
้
ี
่
้
หลังจำกทแม่เตอนเรื่องกำรกระท ำของตนไปเมื่อตอนอย่ล่ำงบ้ำน ไม่เกิด ท ำหน้ำทได้เปนอย่ำงด ทังไปส่งภัลลภเองไปเรียน ทังพำแม่
ี่
ื
ี
้
ี่
็
ู
ี่
ไปขำยขนมทตลำด
ั
เสียงรถมอเตอร์ไซค์จอดทบ้ำน เปนสัญญำณได้ว่ำน่นคือเวลำ
็
ี่
็
่
ี่
ทพอกลับมำจำกกำรไปหำใบตองจำกสวนหลังบ้ำน เพอเอำไว้ตำก “ถ้าเรามเงินนะ ฉันจะซ้ ือรถให้พอแม่เปนอย่างแรกเลย”
่
ี
ื่
ี
็
แดดในวันน ส ำหรับเตรียมเย็บไว้ขำยในวันตอไป และเปนสัญญำณ ภัลลภพึมพ ำอย่ำงมีควำมหวัง
่
้
บอกภัลลภว่ำ ถงเวลำทจะต้องไปโรงเรียนแล้ว
ึ
ี่
2
