Page 6 - ก่อนตะวันจะอับแสง
P. 6

ู
                                                                                                                   ั
                                                                                                                                         ี
                                                                                                                                         ่
                                                                                                                            ิ
               กัลยำท ำท่ำเหมือนจะพูดขัด  “แต่ว่า.......”                                  “อ๋อ ผมสง 175 น ้าหนก 55 กโลกรัมครับพ”  ภัลลภตอบ
                      ่
                                          ื
               “เออน ถ้างั้นกไปซ้อรองพ้นพร้อมกันเลยนะ เลิกเรียนเจอกัน               ด้วยควำมมึนงง
                                  ื
                      ี
                              ็
                                                                                                                                                  ั
                                                                                                                                                  ้
        หน้าสนามบาสนะ ห้ามสาย ห้ามลา และห้ามเทด้วย”  ฟำใสรีบ                               “หนสนใจลงประกวดธิดาจ าแลงไหมลก”  พสำวคนนนถำม
                                                                     ้
                                                                                                                                         ี่
                                                                                                                                  ู
                                                                                               ู
                            ี
        พูดตัดบทกัลยำทันท เพรำะกลัวว่ำภัลลภจะเก็บไปคิดมำก                           ด้วยควำมหวัง
                                                        ี
                                                                                                          ่
                                                                          ็
                                                        ๋
               “เออ ๆ ไปกไป แต่แค่แปบเดยวนะ เดยวพอฉันมาจะเปน                               “เอาเลยเธอ เชือฉัน โอกาสของเธอมาแล้วนะภัลลภ”  ฟำใส
                                                             ่
                                                                                                                                                    ้
                                               ี
                                          ๊
                             ็
                                                            ่
                                                                      ี่
          ่

        เรืองใหญ่”   ภัลลภพูดด้วยควำมวิตกกังวล แตก็อยำกทจะไป             กับกัลยำต่ำงเชียร์ภัลลภอย่ำงเต็มที่ เพื่อให้เพื่อนของเขำได้สำนฝัน
        กับเพื่อน ๆ ด้วย                                                            ของตนเองให้เปนควำมจริง
                                                                                                   ็
                                                                                                           ั
                                                                                           ภัลลภเริ่มคิดหนก  “เอ่ออ.... ไม่ดกว่าครับ ผมคดว่าเดยวทาง
                                                                                                                                                 ๋
                                                                                                                                           ิ
                                                                                                                                                 ี
                                                                                                                             ี
                        ิ
        ....เมื่อถงเวลำเลกเรียน.....                                                พ่อแม่จะดุเอา”  ภัลลภปฏิเสธอย่ำงเสียดำย
                ึ
                            ่
                            ื
                         ี
               “โอ้ย อน เมอไหร่จะมา ชักช้ายืดยาด”  เสียงภัลลภพูดกับ                        “งานน้ ีผู้ชนะได้รับเงินเงิน 10,000 บาท กับรถมอเตอร์ไซค์
                        ่
                       ี
                                                                                                                       ู
                                                                                                              ี
                                                                                                            ู
                                                                                                         ิ
        กัลยำ                                                                       รุ่นใหม่ด้วยนะ ลองคดดด ๆ นะหน”  พสำวพูดด้วยควำมหวังเพรำะ
                                                                                                                            ี่
                                         ั
                                ี
                               ่
               “เออ ใช ๆ ทั้งทเปนคนนดเองแท้ ๆ ”  ฟำใสกอดอกพูดด้วย                   อยำกได้ตัวภัลลภไปประกวดมำก ๆ
                                                         ้
                        ่
                                  ็
        ท่ำทำงไม่พอใจ พลำงได้ยินเสียงมำแต่ไกล                                              ภัลลภชะงักไปชั่วครู่ เมื่อได้ยินถงของรำงวัลทจะได้ และคิด
                                                                                                                                          ี่
                                                                                                                            ึ

                                                                                                                                            ั
                                                           ้
                                                ั
                                                                ั
               “มาแล้ววววว ฉันมาแล้วววว”  น่นคือเสียงฟำใสน่นเอง                     จะนำของรำงวัลกลับบ้ำนไปให้พอกับแม่ และได้ท ำตำมฝนของตนเอง
                                                                                                                    ่
                                                                                            ี่
                              ้
               และหลังจำกนนเพอนทังสองคนของภัลลภก็พำภัลลภเข้ำไป                      ในกำรทจะลงประกวดนำงงำม
                              ั
                                       ้
                                  ื่
                                                                                                                                                        ี
                   ้
                ิ
           ื
                                        ื่
                                               ่
                                                        ี่
                                                                           ึ่
        เลอกเดนซือเครื่องส ำอำงกับเพอน แตจู่ ๆ ก็มีพสำวข้ำมเพศคนหนง                        “ได้ ผมลงครับ ได้เลยครับ”  ภัลลภตอบตกลงอย่ำงทันท
                                                                                            ้
                                                                                                                          ี
        ตรงบึ่งมำยังภัลลภ                                                           พี่สำว ฟำใส และกัลยำ ต่ำงตกใจและดใจไปพร้อม ๆ กัน
                      ู
                             ั
               “นหน น ้าหนก ส่วนสงเทาไรหรอ”   พสำวคนนนถำมด้วย                              “โอ้ยย ลภ ฉันดใจกับเธอด้วยนะ คนน้        ีเดยวฉันจะไปเชยร์
                                                                                                                                                     ี
                  ี
                  ่
                                                                                                                                       ี
                                                                 ้
                                                        ี่
                                                                                                            ี
                                                                  ั
                                      ู
                                                                                                                                      ๋
                                          ่
                                                                                                                                ื
                                                                                                    ้
                                                                                                                 ี
        ควำมประหลำดใจ                                                               เธอนะ”  เสียงฟำใสพูดอย่ำงดใจ
                                                                               4
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11