Page 5 - ก่อนตะวันจะอับแสง
P. 5
ี่
็
ึ
ี
ื่
อีกไม่กี่นำทก็ถงโรงเรียนเปนทเรียบร้อย เพอน ๆ ของภัลลภ “เออ ไม่ต้องมาตงมาแต่ ไม่ต้องมาต่อความยาวสาวความยืด
ั
่
ต่ำงเข้ำมำหำ แต่สิ่งทแปลกคือ เพื่อน ๆ ของภัลลภนนมีแต่ผู้หญง รีบ ๆ ไปยกตะกร้าขนมขึ้นไอ้แกได้แล้ว เสียเวล าเวลา” แม่ตัดบทพูด
้
ิ
่
ี่
ี่
ี
ื
้
่
ี
่
่
่
ื่
่
็
ี่
“เพอนหรอภัลลภ” พอถำมเพรำะพอไม่เคยเห็นเพอนภัลลภ ของพอทันท ด้วยทว่ำพอหวังกับลูกชำยคนนไว้มำก ด้วยทเปนลูกคน
มำหำลูกตอนเช้ำ เดยวของบ้ำน ซึ่งเปนธรรมดำทพ่อจะเปนห่วงมำกเปนพิเศษ
็
ี
็
็
ี่
่
่
ื
ี
ี
่
“ใช่ครับพอ เพอนห้องเดยวกันกับผมครับ นกัลยา พุดซ้อน
ี่
้
ฟา...ใ...ส..” ภัลลภไม่ทันได้พูดจบพ่อก็พูดตัดทันท ี ส่วนทโรงเรียนภัลลภก็ก ำลังยุ่งอยู่กับกำรขำยขนมหวำน ซึ่งก็
่
“เออ ๆ อย่าไปท าลกเขาท้องกแล้วกัน พอไปล่ะ” พอพูด เปนอีกครั้งทภัลลภขำยหมดเปนเทนำเทท่ำ ด้วยทักษะกำรขำยทได้มำ
็
ู
็
่
็
ี่
ี่
้
ิ
เหมือนจะสงสัยอะไรในตัวลูก จำกกำรไปตลำดกับแม่ช่วงเสำร์อำทตย์ จึงไม่แปลกใจเลยว่ำท ำไม
ี
ึ
“ครับพ่อ สวัสดีครับ” ภัลลภพลำงพูดพลำงไหว้พ่อไปด้วย ภัลลภถงมีทักษะอันแพรวพรำวแบบน
้
่
ี
ู
“นแก ร้ไหม ทสยามอะ รองพ้นลดแล้วนะ” เสียงกัลยำพูดขึน
้
่
ี
ื
่
่
่
ี
ื
่
กำรกลับบ้ำนในครังนของพอ ไม่เหมือนครังก่อน พอเห็น “เออใช ๆ ฉันว่าจะไปซ้ออยูพอดกอนจะกลับบ้าน ไหน ๆ ก ็
้
ี
้
้
่
็
่
ี
้
ี่
ื่
พฤตกรรมตำง ๆ ของลูกมำกขึน กำรทลูกมีเพอนผู้หญง ท ำให้พอ เปนทางผ่านพอด” เสียงฟำใสทก ำลังขมุกขมัวกับกำรกินขนมหวำน
ิ
่
ี่
ิ
้
ั
้
ของภัลลภนนเกิดควำมสงสัยในตัวของภัลลภมำกยิ่งขึน คิดไปคิดมำ พลำงพูดไปด้วย
้
ึ
ิ
ิ
ก็ถงบ้ำนพอด แล้วตรงบึ่งหน้ำไปยังห้องครัว ไปถำมเมียของเขำทันท “โอ้ยเธอ แล้วกตดคอตายห่าหรอกอน กนให้เสร็จกอนเถอะ”
่
ี
ี
็
่
ี
ี
ื
่
็
่
ู
ื
ี
ู
ึ
ี
่
ี
“นแม่มง ฉันไปส่งลกมา วันน้มันแปลกทฉันเหนเพอนลกด้วย เสียงภัลลภกล่ำวตักเตอนเพื่อน
่
มแต่ผู้หญงทั้งน้นเลย” “เออนลภ แล้วเธอจะบอกกับพอแม่เธอตอนไหน ว่าเธออะ
ิ
ั
่
ี
ี
็
้
็
ี
แม่หยุดชะงัก เหมือนจะรู้อะไรบำงอย่ำง “โถ่พอ มันกดแล้ว ไม่ใช่ผู้ชาย แต่เธอเปน....” เสียงกัลยำพูดอย่ำงถนอมนำใจ
่
ไม่ใช่หรอ ลกจะไม่ได้เปนอันธพาลไปต่อยไปตีกับใคร คดอะไรให้มาก “ชางมันเถอะ ฉันว่าพดยังไงกไม่มใครเข้าใจหรอก ตอนน้ ีก ็
ู
ี
ิ
็
่
ู
็
่
่
ื
มันไม่ท าลกสาวเขาท้องหรอก เชือฉันสิ” เหมอนว่าพอกับแม่ฉันไม่ร้ด้วย ฉันว่าฉันกจะอยูในแบบของฉันแบบน้ ี
ู
่
ู
็
ั
ุ
“เออเรืองน้นฉันรู้ แต่.....ว่า....” แหละ สนกดีออก ” ภัลลภพูดขึน
้
่
3
