Page 10 - ก่อนตะวันจะอับแสง
P. 10

ี
                                                                                                                                         ่
                                                                     ้
                                                                                                                                             ่
               ภัลลภก้มลงกรำบมะปรำง มะปรำงรีบยกตัวภัลลภขึนทันท              ี              แม่ :  เออ ได้จากไปแข่งฟุตบอลมาใช่ไหม เนยพอจ าได้ไหม
                                                                                     ่
        ด้วยสีหน้ำทเอ็นด  ู                                                         ทแม่บอกพอว่าวันน้   ีไอ้ลภมันกลับดกนะ มันไปแข่งฟุตบอลกับพวก
                                                                                                                           ่
                                                                                                                        ึ
                                                                                               ่
                    ี่
                                                                                     ี
                                                                                                                        ี
                                                                                                        ่
                                                                                                              ็
                                                                                                                                  ู
                                                         ี
               มะปรำง :  ไม่ต้องท าขนาดน้    ีหรอกลภ พเข้าใจลภนะ ตอนน้      ี       ไอ้หาญ ไอ้ชาติมา นาจะเปนของอัดฉดใช่ไหมลก
                                                         ่
        ดึกแล้วรีบกลับบ้านนะ เดียวไปล้างหน้า แต่งตัวกลับบ้านกัน                            แม่รีบแก้ตำงแทนภัลลภทันท เมื่อเห็นลูกพูดไม่ออก เพรำะ
                                 ๋
                                                                                                                         ี
                                                                                                      ่
                                                                                    กลัวว่ำพ่อจะรู้ควำมจริง
                                                                                                                         ่
                                                                                                                                    ่
                                                                                                                                      ี
                                                                                                                                         ่
                                                                                                                  ่
        .....เมื่อถงบ้ำน.....                                                              ภัลลภ :  ชะ... ชะ....ใช ครับพอ แล้วไม่ใชมแคน้นะ เขาให้เงิน
                                                                                                                                          ี
                 ึ
                                                                ่
                                                                       ี
                                  ่
                                                                                                           ู
               ภัลลภ :  ขอบคุณพมะปรางมากนะครับ ส าหรับเรืองวันน้                    ผมด้วย 15,000 บาทน้นล่ะพ่อ เยอะใช่ไหม
                                  ี
               มะปรำง :  จ่ะภัลลภ พกขอบใจหนมากนะคะ เดียวมอเตอร์ไซค์                        พ่อ :  โหไอ้ลภ เกงมาก ๆ ไอ้ลภลกพ่อ
                                                 ู
                                                                                                                            ู
                                                             ๋
                                     ี
                                     ่
                                                                                                             ่
                                       ็
                                                                                                                                ึ
                                                                                                                      ี
                                                                    ่
                                                                                                                              ี่
          ี
         ่
                      ่
                                                                                                                                                    ้
                       ี

                                               ู
        พจะให้ผู้ช่วยพยกไปไว้หน้าบ้านเอง หนรีบน าเงินไปให้คุณพอคุณแม่                      พ่อรีบวิ่งไปกอดด้วยควำมดใจ แม่ทรู้ถงควำมจริงก็พลอยนำตำ
                                                                                                         ั
        เลย ส่วนสายสะพายกับมงกฏ พจะเกบไว้ให้นะลภ                                    ไหลไปด้วย ไม่นกไม่ฝนว่ำภัลลภมันจะเอำรำงวัลชนะมำได้
                                                                                                    ึ
                                             ็
                                       ่
                                        ี
                                                                                                                   ๋
                                                 ่
               ภัลลภ :  ครับพีมะปราง ขอบคุณพีมะปรางนะครับ                                  แม่ :  เอา ๆ พอได้ละ เดียวฉันจะรีบไปท ากับข้าว พ่อเข็นรถไป
                               ่
                                                                                                              ็
                                                                                      ็
                                                                                    เกบทใต้ถุนบ้านด้วยนะ ลอคล้อซะด้วย ส่วนเองไอ้ลภ รีบไปอาบน ้า
                                                                                                                                   ็
                                                                                         ่
                                                                                          ี
                                                                  ี่
               “แม่..... พอออออ.... ”  เสียงแจ้ว ๆ ของภัลลภทดังมำจำก                มากนข้าว ได้รีบเข้านอน ดึกมากแล้ว
                                                                                        ิ
                          ่
        หน้ำบ้ำน
               พ่อ :  เปนอะไรไอ้ลภ อ้าว! แล้วน่นเองไปเอารถใครมา
                        ็
                                                ั
                                                    ็
                             ็
               ภัลลภ :  พ่อกลงมาดูเองสิครับ แม่ด้วยนะครับ
               แม่ :  ไป ๆ พ่อมง ไปดูมันหนอย
                                ึ
                                             ่
                                                   ่
                                        ้
                                                    ี
               พ่อ :  อ้าวเห้ย! รถใหม่ปายแดงเลยนหว่า รถใครกันรึ
               ภัลลภ :  เอ่อ..เออ.... เอ่อ คอ ผะ .... ผมมม...
                                           ื

                                                                               8
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15