Page 149 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

149

“ตอนที่ไดยินเสียงปน ผมประมาณไววาคงเปนเพียงแคกวางเทานั้น ไมนึกวาคุณชายจะ

โชคดีในการลาถึงขนาดนี้”
เชษฐาตอบพรอมกับหัวเราะ สีหนาของเขาแชมชื่นแสดงความตื่นเตนปติใจ แตก็ไมทิ้ง

การถอมตัวอันเปนนิสัยประจําตัว

“ทีแรกผมนึกวาฟาวลหมดแลว นั่งตั้งหลายชั่วโมงไมเห็นมีอะไรโผลมาใหเห็นนอกจาก
กระจงสองสามตัว พอตะวันตก เจานี่ก็เซอซาโผลเขามา ชะตามันจะถึงที่ตายมากกวา โทนเสียดวย”

“ตูมเดียวไมไดกระดิกเลยครับ หงายทองครืน”

จันยิ้มยองบอกมา พรอมกับยกหัวแมมือขึ้นอยางชนิดเลื่อมใสยอมรับนับถือ เพราะเห็น

กับตาตนเองในขณะที่เชษฐายิง ไชยยันตตรงเขาพินิจพิจารณารอยบาดแผลอยางไมวายกังขา แลว
หันมาถามปนหัวเราะ

“แหม! นี่เรียกวายิงกันแบบมือชั้นปรัชญาทีเดียวนะเชษฐา ทําไมแกถึงไมยิงหัวมัน เห็น

ใกลๆ แคนี้เอง”

“ทีแรกก็จะเล็งหัวเหมือนกัน แตอยากจะลองทฤษฎีของการทําลายกระดูกสันหลังดูวา
ศักดิ์สิทธิ์แคไหน มันเขามาเปนเปาใหใกลๆ แคนี้ ก็เลยลองทดลองดูก็ไดผลนี่ มันลมถลมอยูกับที่

ไมดิ้น ไมชัก ไมมีแมแตเสียงรอง ผงกหัวขึ้นมาสองทีเทานั้นก็นิ่ง ยิงสัตวมาก็มากไมเคยมีโอกาสได

ยิงตัดกระดูกสันหลังเลย สวนมากระยะมันไกลกะลําบาก หมายกระดูกสันหลังผาไปเจาะลําตัว
สวนบน ตามกันไมไหวทีเดียว ตัวนี้เปนตัวแรกที่เขาเปาตรงเผง เพราะมันใกล”

“แกตัดหนาฉันเสมอนะ เชษฐา”

ไชยยันตจุปากลั่น หันไปตอวาอยางสัพยอก ทั้งหมดพากันหัวเราะขึ้นอยางแจมใส
สนุกสนาน

“ขอโทษที ไมไดเจตนาเลย วาแตแกกับคุณรพินทรเถอะ พอสงฉันขึ้นหางแลวเห็นเงียบ

หายไปรวมชั่วโมง ก็ดูเหมือนจะแววๆ เสียงปนถี่ยิบทีเดียว จะวาหูฝาดก็ใชที่ จันบอกกับฉันวา คง
จะเจอชางเขา ฉันยังนั่งใจไมดีอยูนี่”

ไชยยันตเปนคนบรรยายเรื่องตื่นเตนเกี่ยวกับการเผชิญหนากับฝูงหมีใหเชษฐาฟง ม.ร.ว.

หนุมหัวหนาคณะเดินทางซักถามอยางตื่นเตนไปดวย ทั้งหมดยืนคุยกันอยูเหนือซากวัวแดง

จนกระทั่งมืดสนิทมองอะไรไมเห็น ตองใชไฟฉาย รพินทรก็เตือนขึ้นวา
“มืดแลว เรารีบกลับเถิดครับ ยังตองแวะรับบุญคํากับคุณหญิงอีก กวาจะถึงแคมปก็เห็น

จะไมหนีสองทุม ถึงแคมปเราแลว ผมจะสงเกวียนใหมาชําแหละ ลําเลียงวัวตัวนี้ไป ขณะนี้ทิ้งมันไว

ที่นี่กอน”

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)