Page 21 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

21

“แตฉันจะไมมีวันไดไปถึงมันอีกแนนอน และก็จะไมมีใครสามารถไปถึงมันไดเลย”

แลวเขาก็หยุดชะงัก รูสึกวาเขากําลังพยายามรวบรวมสติพลังใจแนวแนเปนครั้งสุดทาย
ตาจองจับอยูที่ผมผูประคองเขาอยู

“เพื่อนยาก คุณเองหรอกหรือ ตาผมฝาดไปหรือเปลา”

“ทําใจดีๆ ไวเนวิน นี่ผมเอง รพินทร สหายของคุณ นอนพักเสียเถอะ”
“ผมกําลังจะพักในไมชานี่แหละ”

เขาพึมพํา ตาที่เบิกโพลงคางกระดางจับอยูที่ผมอยางปราศจากแวว

“จะเปนการพักที่ไมมีวันสิ้นสุด ผมรูตัวดี รพินทร ผมกําลังจะตายอยูเดี๋ยวนี้แลว คุณดีกับ

ผมเหลือเกิน กอนที่ผมจะตาย ผมอยากจะมอบอะไรใหคุณสักอยางหนึ่ง เปนการตอบแทนในขอ
ที่วา ผมไดมาตายอยูในความเอื้ออารีของคุณ สิ่งที่ผมจะใหคุณก็คือ ลายแทง บางทีคุณอาจบุกบั่นฟน

ฝาไปจนถึงที่นั่นได ถาหากคุณสามารถเดินทางผานความยากแคนทุรกันดารของดงมหากาฬที่ไดฆา

ผมมาแลวนี้สําเร็จ”

พรอมกับพูด เขาพยายามที่จะลวงลงไปในอกเสื้อเดินปาเพื่อดึงเอาสิ่งหนึ่งออกมา ซึ่งผม
คิดวาคงจะเปนถุงสําหรับใสยาสูบของพวกพมา ทําดวยหนังสัตวจําพวกกวาง ผูกติดไวดวยเชือก

หนังยาวๆ เสนหนึ่ง เมื่องัดออกมาได เขาก็พยายามที่จะแกมันออก แตไมสําเร็จ มือเขาขณะนั้นแข็ง

ไปหมด
“แกทีซิ”

เขาขอรองผม ผมจึงแกออก พบวา มันเปนแผนหนังบางๆ เกาคร่ําครา บนแผนหนัง

โบราณแผนนั้น จารึกไวดวยตัวอักษรอันเปนอักขระพมาสมัยโบราณ ดูเลอะเลือนเต็มที และก็มี
กระดาษอยูอีกแผนหนึ่ง

“กระดาษแผนนั้น คือความหมายอันเปนคําแปลทั้งหมดของอักขระในหนังแผนนั้น”

เนวินพูดดวยเสียงแหบแผว เพราะอาการของเขาทรุดลงเปนลําดับ
“มันกินเวลาหลายป กวาที่ผมจะศึกษาอานมันออก โดยแกะมันออกมาทีละคําดวยความ

พยายาม ฟงนะ เพื่อนยาก บรรพบุรุษแตครั้งโบราณกาลของผม เปนนายทหารชั้นแมทัพในแผนดิน

สมเด็จพระเจาบุเรงนอง ที่หนีราชภัยออกจากกรุงหงสาวดี เปนชาวพมาคนแรกผูซึ่งสามารถบุกบั่น

มาถึงปาดงดิบในแถบนี้ อักขระเหลานั้นที่ปรากฏอยูบนแผนหนัง เขาไดเขียนขึ้นไวในมือของเขา
เอง ในขณะที่เขากําลังจะตายบนเทือกเขาลี้ลับโนน ซึ่งไมเคยมีมนุษยคนใดยางกรายเขาไปถึง เขา

คือมังมหานรธา ผูซึ่งมีชีวิตอยูเมื่อเกือบสี่รอยปกอนโนน ทาสของเขารอคอยเขาอยูอีกดานหนึ่งของ

เทือกเขาไดไปพบเมื่อเขาตายเสียแลว จึงนําเอาลายแทงกลับไปยังถิ่นเดิมที่เมาะลําเลิง มันจึงเปน
สมบัติตกทอดอยูในตระกูลของผมมาตั้งแตบัดนั้น แตไมมีใครสนใจที่จะไปอานความหมายของมัน

จนกระทั่งตกมาถึงสมัยของผมซึ่งไดพยายามอานมันจนสําเร็จ แตแลวลายแทงนี้ก็นําความวิบัติมาสู

ตัวผมเอง ถึงผมจะตาย ผมก็มีความเชื่อมั่นวา สักวันหนึ่งจะตองมีคนพยายามจนสําเร็จ คุณรับไวเถิด

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)